استفاده کلان و هدفمند از منابع مالی در فعالیت‌های قرآنی، به شرط حصول نتیجه مناسب اسراف نیست.
صالح اطهری‌فرد قاری بین‌المللی قرآن کریم، در گفت‌وگو با خبرگزاری قرآنی ایران (ایکنا) در پاسخ به این پرسش که طبق فرمایش رهبر فرزانه انقلاب اسلامی با این مضمون که «با تأکید بر لزوم ادامه حرکت قرآنی در کشور و تلاش برای بهتر شدن آن حتماً باید حفظ، فهم معانی و تلاوت قرآن مورد اهتمام قرار گیرد و مسئولان ذیربط تمهیدات آن را فراهم کنند» مسئولان چگونه باید تمهیدات لازم را فراهم کنند؟ گفت: سازمان‌های متولی امور قرآنی باید تفکیک مسئولیت داشته باشند.
اطهری‌فرد با اشاره به این امر که سازمان‌های متولی امور قرآنی باید مؤید یکدیگر باشند و نه خنثی‌کننده تلاش‌های همدیگر، گفت: سازمان‌های متولی امور قرآنی باید تعامل مناسبی با هم داشته باشند، باید این تفکر نهادینه شود که استفاده کلان و هدفمند از منابع مالی در فعالیت‌های قرآنی، به شرط حصول نتیجه مناسب اسراف نبوده، بلکه اصلاح است و برعکس صرف کمترین هزینه برای برنامه‌های بی‌هدف و مقطعی، نمونه حقیقی اسراف است.
وی در پاسخ به این پرسش که طی 20 سال زعامت مقام معظم رهبری فعالیت‌های قرآنی چه میزان رشد از لحاظ کیفی و کمی داشته است و از سویی فعالیت‌های قرآنی کشور چه میزان از ایشان تأثیر پذیرفته است؟ گفت: بی‌شک در این دوره بزرگ پرچمدار دفاع از فعالیت‌های قرآنی، رهبر معظم انقلاب هستند که خود به واقع اهل قرآن به شمار می‌روند و به جامعه قرآنی کشور عنایتی ویژه دارند.
اطهری‌فرد ادامه داد: رهبر فرزانه انقلاب همواره رهنمودهایی را در اهمیت ارتقاء کمی و کیفی فعالیت‌های قرآنی در کشور ارائه می‌فرمایند، گرچه به نظر می‌رسد برخی از مخاطبان اصلی معظم له از جمله مسئولان فرهنگی کشور هنوز به افتخار بزرگ تأسی به فرمایشات رهبر مفتخر نگردیده‌اند و نقش مهم این رهنمودها را در پیشگیری از ناهنجاری‌های اجتماعی، اخلاقی و اعتقادی لحاظ نکرده‌اند.
وی با توجه به سخن رهبر فرزانه انقلاب اسلامی که فرموده‌اند «اگر معرفت قرآنی در جامعه‌ای به وجود آید، رکود، جمود، رذایل اخلاقی و بی‌عدالتی در جامعه از بین خواهد رفت» در رابطه با ایجاد معرفت قرآنی در جامعه، اظهار کرد: تا زمانی که انگیزه‌سازی مناسبی در مورد قرآن کریم وجود نداشته باشد، مردم به مرحله آشنایی ظاهری با قرآن کریم دست نمی‌یابند و بدون آشنایی ظاهری با قرآن، روح معرفت به قرآن کریم در جامعه حاکم نمی‌شود، ایجاد انگیزه در ابتدا وظیفه والدین و سپس تکمیل و نهادینه کردن آن وظیفه مدارس است.
این قاری بین‌المللی قرآن کریم در ادامه تصریح کرد: آیا به راستی این دو بنیان اجتماعی و آموزشی امروزه به وظیفه خود عمل می‌کنند؟ آیا تا به حال علت‌های مختلف این نقص در خانواده‌ها و مدارس بررسی شده است؟، پس چگونه می‌توان توقع معرفت قرآنی در میان عموم مردم را داشت، آیا می‌دانیم که حتی جلسات قرآنی و محافل قرآن کریم با چه مشکلاتی رو به رو هستند که گاهی از ناحیه ارگان‌های ذیربط فرهنگی کشور این مشکلات دامن زده می‌شوند.
این کارشناس قرآن کریم افزود: باید در کنار تعهد ظاهری، به تخصص و تجربه نیز اهمیت داد و مسئولان فرهنگی باید همواره از تجربیات پیشکسوتان این عرصه با کمال تواضع و خاکساری بهره برند تا کیفیت مطلوب حاصل شود، همچنین مدیران جدید فرهنگی لازم است از تجربیات و راه‌های طی شده مدیران قبلی درس بگیرند و همواره از مشاوره آنان در فضایی دوستانه مدد بگیرند تا شاهد تکرار تجربیات غلط گذشته و هدر رفتن بیت‌المال نباشیم.
اطهری‌فرد تصریح کرد: مسئولان نباید به محافل قرآنی به صورت یک کار تکراری بنگرند، گاهی تکرار نتیجه‌بخش است، همچنان که ما نماز را نیز بارها می‌خوانیم و این امر را تکرار می‌کنیم.
وی با استناد به سخن رهبر فرزانه انقلاب که فرمودند «دوران جوانی برای ارتباط عمیق با قرآن، فهم معانی آن و تدبر در آیات الهی بهترین دوران‌هاست» با اشاره به برنامه‌ریز‌ی‌‌هایی که باید صورت گیرد تا آن‌چه مدنظر رهبر معظم انقلاب درباره جوان‌ها است به حداکثر بهره‌برداری در جامعه برسد، اظهار کرد: به نظر بنده منظور معظم‌له از جوان، جوان دلباخته قرآن است، پر واضح است که این دلباختگی باید پیش از مرحله جوانی ایجاد شده باشد تا بستر مناسبی برای ارتباط عمیق با قرآن و فهم و تدبر در آن باشد.
این قاری قرآن کریم ادامه داد: این دلباختگی محصول معرفی درست راه و هدف قرآن کریم توسط خانواده و مدرسه است، بسیاری از جوانان امروز به دلیل عملکرد غلط این دو بنیان اساسی اجتماع، موضع درستی در رابطه با استماع قرآن کریم ندارند و چنان‌که در برخی کلاس‌های دانشگاه با دانشجویانی برخورد کرده‌ام که حتی با شنیدن و یا بیان مفاهیم آیات کریم قرآن موضع منفی در مقابل مدرس قرآن کریم می‌گیرند.
این داور بین‌المللی قرآن کریم در پاسخ به پرسش پایانی که چرا طی سال‌های اخیر مقام معظم رهبری در دیدارهای خود با فعالان قرآنی روی بحث تدبر در قرآن کریم بسیار تأکید داشتند و این رویکرد ناشی از چه نیازی در جامعه است؟ تصریح کرد: اگر قرائت قرآن به فهم، تدبر و عمل نیانجامد، طولی نخواهد کشید که حالت تکراری پیدا می‌کند و انگیزه قرآن‌آموز رو به افول خواهد گذاشت چرا که انس ظاهری با هر حقیقتی هر قدر هم که زیبا باشد بعد از مدتی به دلیل سطحی بودن، تکراری و خسته‌کننده می‌شود. مگر اینکه هر روز عمیق‌تر از گذشته، باب فهم جدیدی به روی انسان گشوده شود، در غیر این صورت پس از مدتی انس ظاهری هم از بین خواهد رفت
