همشهری آنلاین: عکسهایی در تاریخ هستند که مبدائی برای چیزی نو بنیان میگذارند، سرآغازی میشوند بر تاریخی نیامده که در انتظار کشف است و چشم به راه آیندگان دارد. این عکسها نه فقط با هنر عکاسی که با علم و صنعت سروکار دارند. عکس رادیولوژی که در درمان بیماریهای مختلف به آن حاجت از همین عکسهاست. ترکیب دانش و هنر و پزشکی.
ویلهلم کنراد رونتگن در پی کشف اثرات پرتوهای کاتدی بود؛ جریانی از انرژی الکترومغناطیسی که از الکترودهای منفی ساطع میشود. او هنگام آزمایش در آزمایشگاهش، که در دانشگاه وورتسبورگ فعالیت میکرد، متوجه شد که این پرتوها از لولههای شیشهای عبور کرده و باعث درخشش یک ورق کاغذ در نزدیکی شدهاند. رونتگن این پرتوها را به دلیل ناشناخته بودن منشأشان، پرتو ایکس (X-rays) نامید و شروع به عکسبرداری از اجسام بیجان کرد تا ببیند زیر سطح آنها چه چیزهایی پنهان است.
اندکی پیش از کریسمس سال ۱۸۹۵، او دست چپ همسرش آنا را قرار داد و از استخوانهای آن (و حلقه ازدواجش) عکسی گرفت. این کشف انقلابی نه تنها جایزه نوبل فیزیک را برای رونتگن به ارمغان آورد، بلکه ابزار تشخیصی بینهایت ارزشمندی در اختیار پزشکان قرار داد. اما آنا رونتگن نگاه تلختری به کار همسرش داشت و با دیدن تصویر استخوانهای دستش گفت: «من مرگم را دیدهام.»
نظر شما