از دو سال قبل که درگیری‌های داخلی سومالی شدت پیدا کرده، تا به‌حال حدود20 هزار غیرنظامی کشته و یک میلیون و 500 هزار نفر نیز آواره شده‌اند که تعداد زیادی از آنها زنان و کودکان هستند. نزدیک به نیم میلیون نفر هم به کشورهای اطراف فرار کرده‌اند. مانند بسیاری از کشورهای افریقایی، گروه‌های مسلح این کشور از سربازان نوجوان برای عملیات نظامی استفاده و آنها را از سنین پایین وارد درگیری‌های مختلف می‌کنند. البته شغل دیگری که در این کشور می‌تواند نوجوانان و جوانان را جذب کند دزدی دریایی است که از چند سال قبل در آب‌های ساحلی کشور سومالی رواج پیدا کرد.
18سال قبل دولت «محمد زیاد باره» بر اثر یک کودتا سرنگون شد. از همان سال آشوب‌های پشت سرهم، جنگ داخلی و فقر شدید باعث شده است که هیچ‌وقت یک دولت مرکزی قدرتمند در این کشور تشکیل نشود و هر قسمت از کشور در اختیار گروهی باشد. دخالت دیگر کشورهای افریقایی نیز به این بی‌ثباتی کمک می‌کند. سومالی و چند کشور همسایه آن، منطقه شاخ افریقا را تشکیل می‌دهند. در سال 2007 اتحادیه افریقا(UA) نیروهای حافظ صلح خود را به سومالی اعزام کرد. این نظامیان 2500 نفر و اهل دو کشور «بروندی» و «اوگاندا» بودندکه با سومالی مرز مشترک ندارند. آنها وظیفه حفاظت از مسئولان و نهادهای دولتی و همین‌طور مراقبت از فرودگاه‌ها و بنادر را برعهده دارند.
زمانی که «شریف احمد»، رئیس‌جمهور سومالی قصد داشت برای شرکت در نشست سران کشورهای افریقایی در باره پناهندگان به اوگاندا سفر کند گروه الشباب به فرودگاه حمله کرد ولی به شریف احمد آسیبی نرسید. بعد از آن نیروهای حافظ صلح بازار محله «بکاره» را که در اختیار الشباب بود گلوله‌باران کردند که باعث کشته شدن چندین نفر شد. بلافاصله «شیخ علی محمدحسین» یکی از فرماندهان الشباب تهدید کرد که در مقابل این کار به پایتخت‌های بروندی و اوگاندا حمله خواهد کرد.
معمولاً شبه نظامیان قادر به انجام عملیات گسترده در خارج از مناطق تحت کنترل خود نیستند زیرا سلاح‌های لازم برای این کار را در اختیار ندارند ولی رئیس ستاد مشترک ارتش بروندی اعلام کرد که تهدید‌های الشباب را جدی می‌گیرد و رئیس جمهور اوگاندا نیز به شبه نظامیان هشدار داد که دست به کار غیرعاقلانه‌ای نزنند و گرنه پاسخ سنگینی دریافت خواهند کرد.
بی‌ثباتی سومالی برای تمام کشورهای افریقایی مشکلاتی را ایجاد کرده است و اتحادیه افریقا و کشورهایی مانند لیبی قصد دارند با میانجی‌گری و برگزاری کنفرانس صلح این کشور را به سوی ثبات و امنیت ببرند.
