همشهری آنلاین- بهاره خسروی : «محسن ماجدی» ری پژوه، تعریف می کند: «یکی از اولین نانوایی های میدان صفاییه توسط صادق روستایی در دهه ۱۳۳۰ راه اندازی و به تدریج به محل مراجعه کارگران کارخانه سیمان و گلیسرین تبدیل شد و بعد از او شاطر رحمان، شاگرد وفادار او مسئولیت این نانوایی را بر عهده گرفت و با تعهد به خدمترسانی به کارگران و خانوادههایشان، اعتبار خاصی میان اهالی پیدا کرد.»
خواندنیهای بیشتر را اینجا دنبال کنید.
به گفته ماجدی،ساعت کار این نانوایی از ساعت ۳:۳۰ صبح شروع می شد. در واقع کارگران کارخانه سیمان و گلیسیرین و باروت کوبی زمان رفتن به محل کارشان نان صبحانه و ناهارشان را از اینجا تأمین می کردند. علاوه بر این، شاطر رحمان برای حفظ شأن خانواده های نیازمند کوپن هایی را تهیه کرده بود و آن را برای دریافت نان در اختیار آنها قرار داده بود. این ری پژوه می گوید: «معمولا شاطر رحمان نان هایی را داخل سبد های حصیری می گذاشت و به رایگان در اختیار کودکان و نوجوانانی یتیمی که به نوعی نان آور خانه بودند، می گذاشت تا در حرم شاه عبدالعظیم، ایستگاه ماشین دودی و چشمه علی بفروشند و برای خودشان درآمد داشته باشند. بسیاری از همین بچه ها نزد شاطر رحمان با فوت و فن نانوایی آشنا شدند و برای خودشان کسب و کاری راه انداختند.»
آن طور که این ری پژوه می گوید تأمین نان مورد نیاز قهوه خانه، مسافران ماشین دودی، زوار حرم حضرت عبدالعظیم، میهمانان متوفیانی که در گورستان ابن بابویه دفن می شدند بر عهده نانوایی شاطر رحمان بود.
یکی از معروف ترین و خوشمزه ترین نان های نانوایی شاطر رحمان نان توتک بود. نان های که روزهای دل انگیز بهاری خوردنش با پنیر و سبزی تازه اطراف چشمه علی حسابی خستگی آب تنی بچه ها را از یاد می برد. به گفته ماجدی، این نان های توتک در واقع نصف نان های معمولی بودند و معمولا خانواده برای اینکه اسراف نشود این نان را برای فرزندانشان می خریدند. البته بعضی ها هم که تمکن مالی خوبی نداشتند همین نان را برای خانه تهیه می کردند.
نظر شما