آن حضرت در واقع بتول دوم و جلوه‌ای از وجود حضرت زهرا (س) بود. در طهارت نفس امتیازی خاص و بسیار والا داشت که امام هشتم برادر آن حضرت او را (که نامش فاطمه بود) معصومه(س) خواند و فرمود:«کسی که حضرت معصومه (س) را در قم زیارت کند مانند آن است که مرا زیارت کرده است.»
مقام علمی و عرفانی او در مرحله‌ای است که حضرت رضا (ع) در فرازی از زیارتنامه معروفش به ما آموخته که در کنار مرقدش خطاب به او بگوییم:
ای فاطمه! در بهشت از من شفاعت کن چرا که تو در پیشگاه خداوند دارای مقامی بس ارجمند و والا هستی.
به‌راستی که حضرت معصومه(س) همچون جده‌اش حضرت زهرا(س) در معیارهای ارزشی اسلام یکه‌تاز عرصه‌ها و علم و کمالات و ساختار وجودی او از دیگران ممتاز بود. همان‌گونه که پیامبر(ص) در شأن حضرت زهرا(س) فرمود «فداها ابوها» حضرت موسی‌بن‌جعفر(ع) نیز در شأن حضرت معصومه(س) فرمود«فداها ابوها».
حضرت معصومه(س) همنام حضرت‌فاطمه زهراست و در این نام رازها نهفته است. یکی از رازها این است که در علم از رقبای خود پیشی گرفته و دیگر اینکه از ورود شیعیان به آتش دوزخ جلوگیری می‌کند.
شخصیت‌های بزرگ دین ارج بسیار والایی برای حضرت معصومه(س) قائل بودند و هستند و او را با حضرت زهرا(س) مقایسه می‌کنند.حضرت امام خمینی (قدس‌سره) در قصیده‌ای او را با حضرت زهرای اطهر مقایسه کرده و در بخشی از آن می‌گوید:
دختر چون این دو در مشیمه قدرت نامد و ناید دگر هماره مقدر
آن یک امواج علم را شده مبدأ وین یک افواج حلم را شده مصدر
آن یک در عالم جلالت، کعبه وین یک در ملک کبرایی، مشعر
لم یلدم بسته لب وگرنه بگفتم دخت خدایند این دو نور مطهر
آن یک خاک مدینه کرد مزین صفحه قم را نمود این یک انور
خاک قم این کرد از شرافت جنت آب مدینه نموده آن یک کوثر
