همشهری آنلاین- رابعه تیموری:رویدادی که در ١٢ بهمن ٤٦ سال پیش رقم خورد و صدها نفر از مردم پایتخت از اولین ساعات روز در طبقات ساختمان نیمهکاره و اسکلتبندی شده خیابان آزادی چشم انتظار عبور خودروی بلیزر حامل امام از این خیابان بودند. این ساختمان نیمهکاره پر سن و سال پس از تکمیل و نقش بستن عنوان «١١٠ آزادی» بر پیشانی آن، به مجتمعی اداری تبدیل شده، اما نه گرد پیری و سالخوردگی که بر سر و رویش نشسته و نه هیبت سربه مهر و خاموشش سبب نشده تصویر نوستالژیک آن در حافظه تاریخی مردم تهران کمرنگ شود:
یک سروگردن بلندتر
ساعتها پیش از پهن شدن آفتاب نیمروز در کوچه و خیابانهای پایتخت، در خیابان پاکیزه و پربروبیای آزادی روز آغاز شده و هر لحظه بر هیاهو و حرکت پرشتاب خودروها و موتورسیکلتها اضافه میشود. پرچمها و بنرهایی که در گوشه کنار لاینهای سواره رو نصب شدهاند، رسیدن ٤٦ مین سالگرد انقلاب را خبر میدهند. شمار ساختمانهای رشید چند طبقه که در راسته شمالی خیابان ردیف شدهاند کمنیست، اما بناهای مسکونی و تجاریای که در همسایگی ساختمان ١١٠ قد کشیدهاند انگار موقع پاگرفتن قصد شانه به شانه شدن با این مجتمع بلندبالای ٤ طبقه را نداشتهاند.
تلفیقی از گذشته و حال
پیش از آن که پرده کرکرههای فلزی پشت پنجرههای ساده ساختمان اداری بودن آن را نشان دهد، تابلوهایی که به سینه نمای آجری مجتمع کوبیده شده کارکردش را روایت میکند: «دفتر اسناد رسمی ٩٣ تهران...»، «داروخانه»، «دفتر خدمات پیشخوان دولت...» بر روی تعدادی از آجرهای قزاقی زردرنگ ورودی مجتمع طرح چهره امام ترسیم شده و در ضلع غربی مجتمع تصویر گلباران شده کامران نجات الهی استاد شهید دانشگاه پلی تکنیک تهران در کنار امام و رهبر انقلاب با پسزمینه پرچم کشور نقش بسته است. وقتی وارد ساختمان میشوید، به دیدن درودیوار فرسوده غبارگرفته آن گذر ایام را به خوبی احساس میکنید.
یک مجتمع اداری، خدماتی
نگهبان خوشروی سپیدموی مجتمع در داخل اتاقکش و در ابتدای ساختمان آماده راهنمایی مراجعان است و داروخانهای که در طبقه همکف قرارگرفته وسیعترین واحد مجتمع به شمار میآید. راهروی نیمهتاریک طبقه همکف به حیاطی باریک و ایوانی نهچندان مرتفع راه دارد که کولرهای گازی طبقات مختلف بر روی دیوار تگری پوش آن ردیف شدهاند. در انتهای حیاط دفتر اسناد رسمی و مطب یکی از پزشکان مجتمع قرارگرفته که با پلکانی باریک به طبقات مجتمع راه دارند. دورتادور هر یک از پاگردهای تنگ و تاریک مجتمع چند دفتر اداری به چشم میخورد که تابلوهای کوچک نصب شده در کنار آنها نشان میدهد که پشت درهای بسته آنها چه میگذرد: «مطب متخصص....»، «مشاوره حقوقی....» عبارت «این ساختمان مجهز به دوربین مداربسته است» که در همه طبقات نصب شده گواهی میدهند که نگهبان ساختمان چندان هم دست تنها نیست.
آلبوم خاطرات
در پشتبام وسیع ساختمان که لااقل بهاندازه یک طبقه از پل عابر پیاده وسط خیابان بلندتر است، دورنمایی از مسیر حرکت امام در روز ١٢ بهمن سال ۵٧ مانند تابلویی خاطرهبرانگیز خودنمایی میکند.
در میان ساکنان ساختمان شمار کسانی که عمرشان به اتفاقات بهمن ۵٧ قد دهد، انگشتشمار است و اغلب کسانی که بهعنوان وکیل، پزشک یا کارمند در اتاقهای مختلف مجتمع مشغول کارند روز نقشآفرینی این ساختمان در وقایع انقلاب را به چشم ندیدهاند، اما خوب میدانند در آجر به آجر مجتمعی که محل کار آنها است ردّ پای تاریخ جا خوش کرده است....
بیشتر بخوانید: چگونه نقشبرجسته میدان انقلاب ماندگار شد؟
نظر شما