تربیت نسبت خاص و ویژه‌ای است که توسط انسان‌های فرهیخته، اندیشمند و مسلط به مسائل تربیتی باید اعمال مدیریت شود.
قرآن کریم تربیت اصلح را با آیه «الحمدالله رب العالمین» در انحصار خداوند می‌داند و سپس آن را از طریق انبیای الهی، اولیا، اوصیا و عالمان نیک‌سرشت به امت آموزش می‌دهد.
البته تربیت به یک طبقه خاص معطوف نمی‌شود، تربیت فرآیندی است که همه افراد در آن نقش بسزایی دارند، برخی به صورت کلی و برخی دیگر به صورت جزیی.
به طور مثال لیدرها در هر جامعه‌ای و در هر بخشی، حرکت‌های کلان جامعه را دنبال می‌کنند
و از طریق سیاستگذاری‌های کلان بر تربیت کل جامعه نقش دارند و یک مشاور و یا معلم زیست‌شناسی بر تربیت دانش‌آموزان برای نیل به اهداف عالی انسانی تلاش می‌کند...
دین و مدارس موضوعی است که همشهری جمعه در این شماره به آن پرداخته است.
