امسال هم، چنین است و ایرانیان ۲۶ آذر برخواهند خاست تا خبرگان خویش برگزینند و مشاوران‌شان را برای شوراها. آن هم در میانه کارزاری که شاهد «تلاش مستمر دشمنان است برای دلسرد کردن» مردمان.
***
حضور پرشور در این دو رویداد بزرگ، خواست عمومی است که همت می‌طلبد و حمایتی برای فراهم آمدن فضایی کم‌تنش و پر شور تا خواست عمومی، در عمل عیان شود.
گرچه این مهم پنهان نیست که در همهمه‌ای از شعار باید رأی دهند و اگر این شور، از حد بگذرد دیگر مجال تشخیصی برای کس باقی نمی‌ماند.
رأی‌دهندگان همواره همت کرده‌اند و فضا، مکان جدیت است برای صیانت از آن آرا. توصیه آن بوده که «مسئولان دولتی و نظامی در انتخابات» دخالت نکنند؛ چه شاید خاطره و یا اخباری گواه چنین گمانه‌ای است.
اما فراتر از آن « مسئولان باید همه تلاش خود را به‌کار گیرند تا انتخابات خبرگان و شوراهای اسلامی، سالم، کامل، بی‌عیب و نقص و بدون حرف و حاشیه برگزار شود.»
***
10 سال پیش‌تر (زمستان 74) که دور تازه‌ای از تحولات سیاسی در کشور در حال آغاز شدن بود و نهال بسیاری از اتفاقات در آن روزگار کاشته شد؛ جماعتی از دولتیان دست‌اندرکار تهیه فهرستی شدند برای معرفی نامزدهایشان برای مجلس، اشارتی آمد که نهی شدید بود بر چنین رویه‌ای، اما امروز کلام شفاف‌تر است و گویاتر.
برای آن‌که «شخصیت مسئولان دولتی هیچ تاثیری در نتایج انتخابات» نداشته باشد، بیش از استعفا، استنباط و تمیز میان حقوق فردی و جمعی به کار می‌آید، تا «تخریب و اهانت که جزو رسوم زشت انتخابات در برخی کشورهای غربی است»، رواج نیافته و حرمت‌ها مخدوش نگردد.
دولت حامیانی دارد و از آن رو که مجری انتخابات است، حفظ مرزها لازمه قوام انتخاباتی سالم است. و تأکید هم بر آن بوده است که از این نام استفاده نشود برای بیرون راندن رقبا و ایجاد جبهه‌ای تازه.
«لزوم آرامش در فضای انتخاباتی کشور»، ضرورتی انکارناپذیر است و دفع خطر محتمل، به حکم عقل واجب و «کمک به تضمین مشارکت عمومی، وظیفه‌ای همگانی». تا حاشیه‌ها متن را در نربایند و اخلاق فقط در حد شعار نماند.
