«آدم ما در بالیوود» را بخوانید | برای مسافرت نوروز جای خلوت هم پیدا می‌شود؟

همشهری آنلاین- فرشاد شیرزادی: رامین ناصرنصیر، از معدود بازیگرانی است که طنز در وجودش جاری است. حتی کسانی که سینما و تلویزیون را کمتر دنبال می‌کنند و سری هم به پلتفرم‌ها نمی‌زنند، در فضای مجازی و به ویژه اینستاگرام، انواع و اقسام طنزهایش را دیده‌اند و با نوع حرف زدن و بازی کردنش از دل و جان خندیده‌اند. طنزهایی که او بازی می‌کند البته معمولاً جنبه اجتماعی دارد. اهل مطالعه است و کتاب از دستش نمی‌افتد. او تعطیلات نوروز در خانه می‌ماند و جلو دوربین برای هموطنانش کار می‌کند تا همچنان او و بازی‌اش را ببینند و لذت ببرند. ناصرنصیر برای تعطیلات نوروز کتابی را که اخیراً خوانده، به مخاطبان پیشنهاد می‌کند و توصیه دارد که چهار گوشه ایران دیدنی است و می‌توان جاهایی رفت که هم طبیعت دست نخورده‌ای دارد و هم نسبت به شهرهای بزرگ خلوت‌تر است. گفت‌وگوی نوروزی ما را با این بازیگر بخوانید.

چون می‌دانم اهل مطالعه و کتاب خواندن هستید، می‌خواهم بدانم چه کتاب و فیلمی را برای نوروز به مخاطبانتان پیشنهاد می‌کنید؟

طی چند ماه اخیر کمتر فیلم می‌بینم و بیشتر سرم توی کتاب بوده است. کتابی در حال حاضر می‌خوانم که بسیار جذاب است. البته این کتاب تازه منتشر نشده و ۲، ۳ سال از چاپش می‌گذرد. این کتاب درباره سرگذشت نخستین کسی است که در ایران فیلم بلند سینمایی ساخت. او کسی نیست غیر از «آوانس اوهانیان» که دو فیلم ابتدای سینمای ایران یعنی «آبی و رابی» و «حاجی آقا، آکتور سینما» را ساخت. این فیلم‌ها در سال‌های ۱۳۰۹ و ۱۳۱۱ خورشیدی ساخته شده‌اند. اوهانیان شخصیتی شگفت‌انگیز و چند وجهی و چندین ساحتی داشت. زندگی او نیز حیرت‌انگیز و پرماجرا بود. کتابی درباره زندگی ایشان نوشته شده که در عین حال با اینکه سرگذشت‌نامه است شاید به گونه‌ای یک رمان هم محسوب شود.

نام این کتاب چیست؟

«آدم ما در بالیوود». آقای کریم نیکو نظر این کتاب را نوشته و نشر چشمه هم آن را منتشر کرده است. این کتاب جذاب و سرگرم‌کننده است و خواندنش را در نوروز به مخاطبان پیشنهاد می‌کنم.

سفر به کدام شهر را به مردم ایران پیشنهاد می‌کنید؟

هر گوشه ایران جاهای دیدنی فراوانی دارد. ایران البته همان‌طور که می‌دانیم سرزمین چهار فصل است. یعنی جاهایی زمستانی است و جاهایی مانند جنوب همواره گرم است. اما عید معمولاً هوا در اقصی‌نقاط ایران در نوعی اعتدال به سر می‌برد.

خودتان کجا سفر می‌کنید؟

من معمولاً تعطیلات به سفر نمی‌روم.

جاجرود می‌مانید؟

بله.

چرا؟

چون جاده‌ها معمولاً شلوغ است. اغلب طبقه کارمند که دیگر فرصتی برای مسافرت به دست نمی‌آورند و تعطیلاتشان محدود به تعطیلات رسمی است، بهترین فرصت برایشان نوروز است. این عده معمولاً در همین ایام و تعطیلات رسمی سفر می‌کنند اما من به دلیل اینکه نوع کارم به گونه‌ای دیگر است از این قاعده تبعیت نمی‌کنم. امسال غیر از یک دو روز اول سال نو که تعطیلم، برای ساخت کار جدید باید سر لوکیشن حضور داشته باشم. به همین دلیل امکان سفر نخواهم داشت. اما معمولاً مواقعی که جاده‌ها خلوت‌ترند، به مسافرت می‌روم. در مجموع به گمانم در ایام عید، به ویژه برای تهرانی‌ها محبوب‌ترین مقاصد گیلان و مازندران است. پس از شمال جاهای دیگری مانند شیراز و اصفهان هم مسافران انبوه دارد. اما جاهای دیگری هم داریم که جذابیت‌های طبیعی داریم. جاهایی مانند کردستان، استان گلستان و... این مناطق را به دلیل طبیعت جذابی که دارند برای سفر پیشنهاد می‌کنم. جاهای دیدنی محدود به آثار باستانی و تاریخی نمی‌شود و به همین دلیل گاه طبیعت دست نخورده ما را با خود می‌برد.

گیلان زادگاه شماست. بسیاری از مسافران به زادگاه شما می‌روند. پیشنهادتان این است که کجا را ببینند؟

فومن، قلعه‌رودخان و حتی جواهرده و رودسر پیشنهادهای من است. جاهای هستند که جذابیت‌های طبیعی دارند. مناطق ساحلی مانند انزلی و جاهای دیگر به نحوی دیگر مسافر را با خود می‌برد. قلعه رودخان هم برای کسانی که می‌خواهند مناطق تاریخی را ببینند، جای مناسبی است. در مجموع گیلان و مازندران جاهایی است که همه جا و طبیعتش و گوشه گوشه‌اش می‌تواند جذاب باشد. اما منظورم این است که غیر از این مقاصد که همه می‌دانند و می‌شناسند و در ذهنشان هست، جاهایی هم وجود دارد که کمتر به آنها فکر می‌کنیم. سهل و ساده می‌توان حتی در ایام نوروز در مقایسه با دیگر شهرهای ایران، مقاصد خلوت‌تری را برگزید.

پیامتان به مخاطبانتان در سال نو چیست؟

برایشان بهترین آرزوها را می‌کنم. شرایط به گونه‌ای است که مردم مشکلات فراوانی دارند و نشانه‌های امیدوار کننده کم است و برای اینکه آدمی حال خوبی نداشته باشد، می‌تواند برای خودش دلایل مختلف را برشمرد اما انسان به قول زنده‌یاد شاملو محکوم به امیدواری است. ما راهی جز شاد بودن و شاد زیستن نداریم. بدون امیدواری نمی‌توان زندگی کرد. اگر بخواهیم به سادگی به غم و اندوه و افسردگی میدان دهیم، بهانه‌هایش زیاد است اما باید سعی کنیم که کار سخت را انجام دهیم و به هر طریقی که شده، انگیزه‌هایمان را بازنگری کنیم تا مثبت‌تر و امیدوارانه‌تر زندگی کنیم. البته اینکه چه کسانی می‌توانند این کار را چگونه انجام دهند بنا به تک تک افراد راه حل‌های مختلف و متفاوتی دارد. اما به هر حال غیر از این چاره‌ای نیست.