شیوع‌های MPI (که با نام‌های دیگری مانند هیستری جمعی یا هیستری اپیدمیک هم خوانده شده است) با یک عامل «آغازگر» محیطی است، مانند استشمام بوی بد یا شایعه پخش شدن یک سم. هنگامی که یک نفر از جمعیت احساس بیماری می‌کند، سایر افراد در گروه هم احساس بیماری می‌کنند و علائم به اصطلاح سرایت می‌کند.
در مواردی ممکن است نخستین شخصی که احساس ناخوشی می‌کند، بیماری واقعی داشته باشدد، اما این بیمار با واقعه «آغازگر» ارتباطی ندارد.
شیوع‌های MPI معمولا در دوران‌های اضطراب و نگرانی در واکنش به وقایع گوناگون اجتماعی و سیاسی رخ می‌دهند.
شیوع‌های MPI اغلب دارای این خصوصیت‌ها هستند:
- علائمی که نمی‌تواند به طور معقول بر اساس ارگانیک آنها را توضیح داد.
- علائمی زودگذر و خوش‌خیم هستند
- علائمی که به سرعت آغاز می‌شوند و به سرعت بهبود پیدا می‌کنند
- بروز علائم در جمعیتی که جداشده و تحت تبعیض هستند
- وجود اضطراب به میزان فوق‌العاده.
- علائمی که از طریق ارتباطات دیداری، شنیداری و شفاهی سرایت می‌کنند.
- گسترش علائم از از سنین بالا به سمت سنین پایین است، مثلا در مدارس از کلاس‌های بالاتر به سمت کلاس‌های پایین‌تر
- در شیوع‌های MPI بیشتر زنان و دختران درگیر هستند
MPI دارای دو نوع اصلی است.
یک نوع شایع‌تر که در آن استرس شدید ناگهانی در یک گروه افراد با همبستگی نزدیک آغازگر علائم است (هیستری اضطرابی). این نوع معمولا با احساس یک بوی ناشناس یا ناخوشایند که افراد تصور می‌کنند آسیب‌رسان است، برانگیخته می‌شود. علائم گذرا و خوش‌خیم هستند و معمولا شامل سرگیجه، سردرد، از حال رفتن و تنفس سریع هستند. اغلب افراد درگیر در کمتر از ۲۴ ساعت بهبود پیدا می‌کنند و نشانی از تنش از قبل موجود در گروه وجود ندارد.
نوع دوم (هیستری حرکتی) در نتیجه اضطراب درازمدت رخ می‌دهد و علائم حرکتی مانند پرش اندام‌ها، لرزش، مشکل در راه رفتن، خندیدن و گریستن غیرقابل‌مهار در آن مشاهده می‌شود. علائم در طول چند هفته یا ماه در مواجهه با استرس درازمدت به وجود می‌آیند و چند هفته تا چند ماه طول می‌کشد تا پس از رفع یا کاهش شدت عامل استرس‌زا این علائم فروکش کنند.
باید توجه داشت که روان‌زاد بود علائم در شیوع‌های MPI به معنای «غیرواقعی بودن» آنها نیست. افراد واقعا سردرد دارند، واقعا احساس سرگیجه می‌کنند و واقعا دچار تهوع هستند. مسئله این است که علت این علائم سم یا گاز شیمیایی یا عامل عفونی نیست.
نکته دیگر این است که شیوع MPI لزوما به معنای مشکل روانی در افراد مبتلا نیست. این شیوع‌ها ممکن است در افراد کاملا سالم و طبیعی در واکنش به اخبار نگران‌کننده بروز کنند.
معمولا هنگامی می‌توان تشخیص MPI را تایید کرد که معاینه‌های جسمی و آزمایش‌های افراد هیچ نتیجه غیرطبیعی نداشته باشد و کارشناسان هیچ اثری از سم یا عوامل محرک دیگر در هوا یا محیط پیدا نکنند. همچنین خصوصیات افراد دچار شده و الگوی انتشار بیماری که ویژگی‌های آن در بالا ذکر شد، ممکن است پزشکان را به تشخیص MPI برساند.
اغلب افرادی که به MPI دچار می‌شوند، با خارج شدن از محلی که بیماری در آن شروع شده است، شروع به بهبود می‌کنند. معمولا هنگامی که این افراد معاینه می‌شوند و پزشکان به آنها می‌گویند بیماری خطرناکی ندارند، علائم برطرف می‌شود. البته مهم است که افرادی را که احساس بیماری می‌کنند از همه استرس‌ها و تنش‌های عاطفی دور نگهداشت.
پس از اینکه کارشناسان وارسی محل شیوع را به پایان رساندند و از ایمن بودن محل اطمینان حاصل شد، افراد می‌توانند به آنجا بازگردند.
در این موارد پس از حادثه باید به پزشک مراجعه کنید:
- اگر علائمتان برای چند روز ادامه یافته است
- اگر تب کرده‌اید
- اگر پرش‌های عضلانی دارید
- اگر به طور مداوم اشک‌ریزش دارید
- اگر ظاهر پوست شما طوری است که گویی سوخته است
نظر شما