نیکلا سارکوزی رییس جمهور فرانسه ضمن تبریک گفتن موفقیت اوباما به وی اعلام کرد: "در جهانی که اشفتگی و تردید بر آن حاکم است مردم آمریکا با ایمان به ارزش‌هایی که همواره هویت امریکا را مشخص می‌کند، با شدت عمل اعتقاد خود را نسبت به پیشرفت و اینده بیان کرده‌اند. در زمانی که باید با هم با چالش‌های عظیمی مواجه شویم انتخاب شما امید فراوانی را در فرانسه، اروپا و فراتر از ان بر پا کرده است."
وی همچنین افزود: "اوباما رفیق من است."
روزنامه لیبریشن (Liberation) از وقوع دوره‌ای جدید در روابط امریکا- فرانسه خبر داده است:
"در این انتخابات جهت گیری فرانسوی در مورد امریکایی‌ها به کناری رانده شده است. هر چهار سال ما از چرخش (اعتقادی) رای دهنده بینوا در آمریکا - که خود واقعیتی است - شکایت می‌کنیم. اما امسال با در نظر داشتن اهمیت تاریخی انتخابات و به لطف پیشرفت تکنولوژیکی اینترنت، نمونه‌ای از بسیج رای دهندگان امریکایی را شاهد بودیم. در اتاقک‌های رای گیری خطوط موثری بر برگه‌های رای نقش بست و رای دهندگان علاقه و تمایلی بیش از حد معمول نشان دادند. همچنین می‌بایست پیش فرض‌ها و اعتقادات پیشین خود را در مورد تعصب امریکایی تغییر دهیم. برای اولین بار یک افریقایی- امریکایی و یک زن برای بلند مرتبه‌ترین پست در تمام ایالات متحده نامزد شدند. این گونه به نظر می‌رسد که امریکای موصوف توانسته چیزهایی را در مورد دموکراسی به ما آموزش دهد."
لموند (Le Mond)، در کمال تعجب شکاک‌تر بود و مانند آن‌هایی که با پائول هچینگ (Paul Heutching) - روزنامه نگار - در روز سه شنبه هم صدا شده بودند تردیدهایی را برانگیخت.
این روزنامه به خوانندگانش یادآور شد که ایالات متحده پیگیری و بذل توجه به منافعش را تحت حاکمیت اوباما ادامه خواهد داد:
"از منظر مسائل داخلی، باراک اوباما از برنامه‌ای حمایت می‌کند که بیش از همه مناسب بحران اقتصادی در داخل امریکاست... در سیاست خارجی، یک رییس جمهور دموکرات معجزه‌ای نخواهد کرد. اما از نظر خصوصیات شخصیتی، باراک اوباما با جهانی هماهنگ خواهد بود که در آن مرکز سیاسی و اقتصادی جایی جز غرب نباشد."
گرچه این نظریات کمی نابجا به نظر می‌آید، اما این موضوع که بحران جهانی مالی نقش محوری ایالات متحده در دنیای اقتصاد را بیش از پیش تصدیق کرده است، به قوت خود باقیست. سایر کشورها به مانند دلارهای فراوانی که که در بازارهای بورس ریخته‌اند، در حال غوطه‌ور شدن در بحران کنونی می‌باشند و همچنان تنها گزینه مناسب و موجود در اقتصاد جهان مدل سرمایه داری غربی است.
در آلمان انگلا مرکل صدر اعظم نیز از امیدواری خود برای بهبود روابط میان کشورهای آن سوی اقیانوس اتلانتیک سخن گفت.
وی خطاب به اوباما افزود: "جهان در ابتدای دوره شما با چالش‌های مهم و جدی روبروست. من اطمینان دارم که اروپا و ایالات متحده در کنار هم فعالیت خواهند کرد و در فضایی اکنده از روحیه اعتماد دوجانبه، با هم به مقابله با خطرات و ریسک‌های جدید خواهند پرداخت و فرصت‌هایی را که دنیای پیرامون ما فراهم می‌کند به تصرف خود در خواهند اورد."
وزیر امور خارجه آلمان، فرانک والتر اشتاین‌مایر نیز که مانند صدر اعظم هیجان زده بود گفت اوباما از "دمیدن روح تازه در روابط کشورهای فرا آتلانتیک" حمایت کرده است.
سورین ویلند در مجله اشپیگل، نظرات وزیر امور خارجه را در مورد روابط اینده المان-ایالات متحده جمع بندی کرده است:
"با توجه به ابراز امیدواری نسبت به همکاری بیش از پیش میان هم پیمانان، اهتمام ورزیدن به حمایت از فضای موجود و لفاظی با خشونت کمتر، می‌توان گفت صدر اعظم و حکومت تحت نظر وی ارزوهای بزرگی برای باراک اوباما دارند. اما هیچ کس نباید انتظار عصری جدید توآم با هماهنگی و نظم پایدار و دائمی داشته باشد."
در بریتانیا حتی روزنامه محافظه کار دیلی تلگراف پیروزی اوباما را مورد بررسی قرار داد. در این راستا سیمون هفر از سیاست خارجی اوباما شدیدا انتقاد کرد:
"به نظر نمیرسد که اقای اوباما درکی از تهدیدات از جانب پاکستان بی‌ثبات داشته باشد. ... ایران، افغانستان و روسیه، و مشکلات آزاردهنده در امریکای مرکزی و جنوبی که در نزدیکی او قرار دارد مطمئنا وی را خواهد ازمود. اقای اوباما تاکنون ترکیبی از نابالغی و بلاهت را در زمینه این چنین مسائلی از خود به نمایش گذاشته است."
اگرچه ایان مارتین خوش‌بین‌تر بوده و عنوان "اوباما به بریتانیا امکان می‌دهد تا باز هم ایالات متحده را دوست بدارد"، برای ستون مقاله خود برگزید.
گوردون براوون نخست وزیر بریتانیا، اوباما را "دوست حقیقی بریتانیا" نامید. وی اضافه کرد:
ما ارزش ها و اهداف فراوان مشترکی داریم. هر دو ما قصد داریم نشان دهیم که در خلال این روزهای سختی که اقتصاد جهانی با ان مواجه است، دولت می‌تواند منصفانه به مردم کمک کند."
اناتول کالتسکی از مجله تایمز مدعی شده است که ایالات متحده تبدیل به ملتی متمایل به چپ شده است، اگرچه یک سنجشگر سیاسی احتمالا هنوز هم این کشور را در مرکز یا راست متمایل به مرکز می‌پندارد.
پیتر ون اس نویسنده روزنامه NRC نوشته است که در هلند هر دو سوی طیف سیاسی این کشور به وجد امده اند. اری اسلاب رهبر پارلمانی حزب کریستن یونی گفته است انتخاب اوباما "یک قرن بی‌عدالتی و خطا را اصلاح می‌کند،"
در حالی که سیبرند بوما یک عضو دموکرات مسیحی پارلمان حتی ادعا کرده است که "این انتخاب بیش از انکه برای ایالات متحده مهم باشد برای دنیا حائز اهمیت است."
جین پیتر بالکند، نخست وزیر، بر لزوم هماهنگی بیشتر در بین اعضای انجمن اتلانتیک تاکید کرد: "لزوم هماهنگی بین اروپا و ایالات متحده بیش از هر زمان دیگر احساس می‌شود. تنها از طریق همکاری نزدیک کشورهای فراسوی اتلانتیک می‌توانیم با چالش‌ها در جهان مواجه شویم."
با این حال همکار دموکرات مسیحی وی، هنک ارمل، تردیدهایی را برانگیخت:
"سیایت توافق و اجماع انطور که خوشایند اوباما باشد و نیز در این جا با استقبال عموم روبرو شود، در حالی که با کشورهایی چون چین ارتباطات دوستانه برقرار می شود، به حد کفایت موثر نخواهد بود."
در ایتالیا، وزیر امور خارجه فرانکو فراتینی تمایلات بالکند را منعکس کرد:
"اروپایی که اوباما را تجلیل می‌کند، باید بداند که (از طرف ایالات متحده) به عنوان یک برقرار کننده امنیت فرا خوانده خواهد شد و دیری نمی‌پاید که تنها یک مصرف کننده خواهد بود. من فکر می‌کنم اوباما ما را به جهت پذیرفتن جدی‌تر مسئولیت‌هایمان فرا خواهند خواند."
روزنامه کوریر دلا سرا چاپ میلان، با دیدگاهی ترکیبی اما در مجموع مثبت، اوباما را با فرانکلین روزولت مقایسه نموده و او را "مردی که می‌تواند امریکا را از سقوط کامل از طریق معامله جدید نجات دهد" خواند.
در این جا به اظهارات مبسوطی که بیان شده اشاره می‌شود:
"او (اوباما) حتی بر بازارهای مالی نیز غلبه کرده و انها را غافلگیر کرده است، چرا که می‌خواهد قدرت بیشتری به اتحادیه‌های کارگری بدهد و زمام تجارت ازاد را به دست بگیرد و کنترلش کند. ... اما در حقیقت، در دهه 1930 زمان زیادی به طول انجامید تا سیاست‌های روزولت منجر به تولید اشتغال شود و نهایتا نوش دارویی برای بازار از کار در اید. به دلیل اغتشاش حاصل از بحران مالی، امریکایی‌ها نسبت به امنیت خود بیمناکند. کشور نیاز به پروژه‌های اشتغال‌زا و دیدگاهی مناسب دارد."
در مجموع، به نظر می‌رسد دو مورد به عنوان نقاط مورد تردید بیش از سایر موارد مورد تاکید اروپائیان است.
نخست این که اوباما تا چه حد نظرات اروپائیان را در اجرای سیاست خارجی ایالات متحده به حساب خواهد آورد، و دوم این که آیا او در قبال سخنرانی‌هایش در ضدیت با تجارت آزاد، که در طول رقابت‌های انتخاباتی مطرح می‌کرد، اقدامی انجام خواهد داد.
به هرحال بازتاب‌ها و عکس‌العمل‌ها نسبت به پیروزی اوباما تا حد بسیار زیادی مثبت بود و ابراز امیدواری برای بهبود روابط دو سوی اقیانوس آتلانتیک همچنان در صدر قرار دارد.
