کودکی مجموعه‌ای از لحظه‌ها، ساعت‌ها، روزها و سال‌هایی است که در آن شکلی خاص از زندگی متولد می‌شود و برای همیشه در ذهن انسان‌ها باقی می‌ماند. به همین دلیل است که در تمامی نسل‌ها نیاز به روزگاری آرام و بی‌خطر برای فرزندان آرزوی شیرینی است. به همین دلیل است که فرزند یک خانواده افغان باید به جای کار در مزارع کشت مواد مخدر سر کلاس درس باشد؛ فرزندان عراقی باید بدون ترس از افتادن بمبی ویرانگر، با شادی و نشاط در کوچه‌ها بازی کنند یا کودکان فلسطینی باید خانه‌ای در سرزمین خود داشته باشند که دور از وحشیگری غاصبان باشد.
وقتی تصویر کودکانی را می‌بینیم که در کشورهایی که درگیر جنگ‌های داخلی هستند، به زور وارد جنگ شده‌اند، روح کودکی را می‌بینیم که زخم می‌خورد و نابود می‌شود. وقتی در جایی سوداگران مرگ فرزندان را از خانواده‌ها دور می‌کنند تا تجارت‌های کثیفشان را رونق بدهند، روح کودکی است که محو می‌شود. کودکی در دوره‌های متفاوت سنی‌اش، دورانی است که در آن بخشی مهم از نوع نگاه هر کس به زندگی شکل می‌گیرد. تاریخ نشان می‌دهد که وجود آرامش یا نبود آن در زندگی افراد تا چه حد در مراحل بعدی زندگی آنها تأثیر دارد. تمامی کودکان، نوجوانان و جوانان تا دورانی از زندگی خود، فرزندانی هستند که به محبت و مراقبت نیاز دارند.
هرجا و هر زمان که این تصویر ایده‌آل تغییر کند و شکل‌های تلخ بر زندگی فرزندان تحمیل شود، روح پاک کودکی به خطر می‌افتد و بر بسیاری از زندگی‌ها سایه می‌اندازد. به همین دلیل است که برای همه فرزندان جوامع انسانی صلح و آرامش آرزو می‌کنیم تا روزگار بهتری پیش روی نسل‌های بعدی باشد.
