همشهری آنلاین _ مریم باقرپور: در تاریخچه این خیابان آمده است که دلیل ایجاد آن کشیدن خط لوله گاز به «روسیه» از طریق غرب استان بوده و همین موضوع هم سبب شده تا خیابان شمشیری زودتر از سایر معابر محله آسفالت شود. مهرآباد از مجموعه اراضی‌آباد و بایر در غرب تهران، در مسیر رودخانه‌های «پونک» و «کن» قرار داشت که از شرق به «جی» می‌رسید. در کتاب «فرهنگ جغرافیای کشور»، مهرآباد در دهه ۳۰، دهی از دهستان «غار غربی» در حومه «ری» بود که ۸ خانوار جمعیت داشت و در زمان «قاجار» آسیابی هم برای رفع نیاز اهالی در محله شمالی آن (سرآسیاب) ساخته بودند که در زمان «پهلوی اول» به سبب فرسودگی تخریب شد.
به گفته ساکنان قدیم محله، شهرک نظامی «توحید» که اکنون در جنوب خیابان شمشیری قرار دارد، پیش از مسکونی شدن به «بیسیم» معروف بود و از آن به‌عنوان مرکز «رله بیسیم غرب استان» استفاده می‌کردند که با دکلی بزرگ در محل خودنمایی می‌کرد. اما بعدها با ساخت خانه‌های سازمانی «ارتش»، تغییرکاربری پیدا کرد. آبادانی و شکل‌گیری محله مهرآبادجنوبی از سوی «زهرا نظام مافی» انجام شد. البته همزمان با ساخت‌وسازهای او، پادگان نظامی (دانشگاه هوایی کنونی و پادگان جی) هم در سال‌های ۱۳۳۰ و ۱۳۴۰ شکل گرفتند. بعدها با واگذاری اراضی از سوی مرحومه نظام مافی به افراد بی‌بضاعت، محله در مدت کمی به شهر ملحق شد. اکنون محله مهرآباد جنوبی با ۸۴ هکتار مساحت، بیش از ۳۰ هزار نفر جمعیت دارد و از شمال به میدان «فتح»، از جنوب به خیابان شمشیری، از شرق به خیابان «قزوین» و از غرب به خیابان «شهید کوسه لو» منتهی می‌شود. ویژگی این محله اکنون علاوه بر قدمت تاریخی، وجود میدان و بزرگراه فتح به‌عنوان یکی از مهم‌ترین پل‌های ارتباطی در شبکه معابر منطقه و غرب شهر تهران است.
نظر شما