چنانچه در سال‌های اخیر در همین راستا جشنواره‌های مختلفی در محله قدیمی کن برگزار شد. این محله ویژگی‌های خاص خود را دارد که در نقاط دیگر تهران، کمتر مانند آن دیده می‌شود. مهمان‌نوازی اهالی کن از جمله خصوصیات بارز محله است و این رفتار، ریشه در تاریخ و قدمت این محله و ساکنانش دارد. سال ۶۱۷ ه. ق. زمانی‌که «مغول» ها به «ری» حمله کردند، بسیاری از شیعیان به نقاط مختلف مهاجرت و محله کن از جمله محدوده‌هایی بود که آنها برای سکونت انتخاب کردند.
از سوی دیگر، این منطقه بیشترین زیارتگاه و امامزاده‌های استان تهران را در دل خود جای داده است و به نوعی قطب مذهبی استان تهران نیز محسوب می‌شود. حتی در مناسبت‌های تاریخی از میوه و باغ‌های کن بسیار یاد شده است. به همین دلیل این محله و جاده‌ای که به امامزاده داود(ع) منتهی می‌شود، ظرفیت بی‌مانندی برای توسعه گردشگری دارد و می‌تواند نه تنها اهالی تهران بلکه از سایر استان‌ها و حتی جهانگردان خارجی را به این منطقه بکشاند. در این محله قابلیت‌های «بوم‌گردی» یا همان «اکوتوریسم» به‌طور کامل مهیا است. در همین راستا باید اقداماتی انجام شود تا بوم‌گردی در این بخش رونق بیشتری پیدا کند و علاوه بر افزایش نشاط ساکنان، به اقتصاد و کسب و کار آنها نیز رونق بدهد.
برپایی جشنواره‌های مختلف از جمله جشنواره توت در این محله قدیمی که باغ‌های فراوانی آن را احاطه کرده است، می‌تواند در این زمینه نقش مؤثری داشته باشد. به تازگی بخشی از فرهنگ، آداب و رسوم کن، به ثبت ملی رسیده که آثار ناملموسی همچون شیره توت کن و «مغز کوفک سنتی» برگرفته از باغ‌ـ‌های توت این محله، از جمله آنها است. برای همین محله کن باید به شهروندان و گردشگران معرفی شود تا آنها شناخت کامل و جامع‌تری نسبت به آن پیدا کنند.
در واقع معرفی میراث ملموس و ناملموس کن که تاکنون ۱۱ مورد از آن به ثبت ملی رسیده است، حرکتی مثبت در این زمینه محسوب می‌شود. حتی اغلب شهروندان نمی‌دانند که درختان کهنسال خیابان ولی‌عصر(عج) از درخت‌های این محله بوده و به دست اهالی کن در این خیابان کاشته شده است. این موارد باید گفته شود تا محله کن در جایگاه واقعی‌اش قرار بگیرد.
نظر شما