کاری به درست و غلط بودن این رقم صرفه‌جویی نداریم، اما نخستین زیان لغو سفرهای خارجی، همین امروز معلوم شده. کجا؟ عرض می‌کنم!
لابد روزنامه‌ها را خوانده‌اید که نوشته‌اند بنگلادش و برزیل و آرژانتین و قزاقستان و مکزیک خرج‌هایی برای مترو می‌کنند که نگو و نپرس! روزنامه را که می‌خوانی، هیچ خبری از راه‌اندازی یک خط مونوریل هم نیست.
حالا اگر این سفرهای خارجی مدیران دولتی قطع نمی‌‌شد لااقل همین آقای معاون اجرایی که دائما از برکت‌های سفرهای استانی سخن می‌گوید می‌توانست از سفرهای خارج از کشور هم، کلی برکت ردیف کند.
اگر مدیران محترم وزارت کشور و شخص آقای معاون اجرایی رئیس جمهور سفری به همین چند تا کشور داشته باشند می‌توانند با همین استدلال‌های محکمی که در تهران کردند و بودجه مترو را کاهش دادند (البته اگر عده‌ای از کارشناسان باسابقه و باسواد این استدلال را نپذیرفتند از کج‌فهمی‌شان است نه قوت استدلال!) مقامات همه این کشورها را متقاعد کنند که از همین فردا صبح سیاست‌های انقباضی در مورد مترو را شروع کنند و هر چه پول دارند بدهند مونوریل بسازند؛ ضمن اینکه می‌توان در همین سفرهای خارجی به آن مقامات که تجربه وزارت کشور ایران را ندارند، تفهیم کرد که اگر بافت فرسوده دارند و شهرداری برای بازسازی آن برنامه‌های عملیاتی دارد، کاری کنند که آن برنامه‌ها «ناک اوت» شود.
در این صورت، پس از 3-2 ماه قطعا در گزارش‌‌های معاون اجرایی رئیس‌جمهور، برکت سفرهای خارج از کشور، آن‌قدر زیاد می‌شود که برکات سفرهای استانی می‌رود پی کارش.
