۱۹ تیر: در شهر چه خبر

بساط گیم‌نت

عصر‌ها علاوه‌ بر فعالیت گیم‌نت‌های مجهز به بازی‌های رایانه‌ای، بساط گیم‌نت نوظهوری نیز  روی یک میز یا صندلی کهنه پهن می‌شود و به مدد آن، بچه‌ها حتی زحمت رفتن به گیم‌نت گرانفروش سر محل را هم به خود نمی‌دهند.

گیم‌نت سیار و ارزان‌قیمتی که یکی از بچه‌‌های محل به راه انداخته فقط شامل یک تلویزیون کوچک، ۲ صندلی و دستگاه‌های بازی است که برق آن از طریق یک سیم‌سیار و از داخل خانه تامین می‌شود.

بچه‌ها یکی یکی نوبت می‌گیرند و به جای رامین و بهزاد تبدیل به دیوید بکهام و رونالدو می‌شوند (آن‌هم در جام جهانی). شاید تمام اینها چنانچه برای مدت کمی اوقات فراغت دانش‌آموزان را پر می‌کردند تغییر مهمی به نظر نمی‌رسید.

با وجود این، به طور حتم تعطیل شدن بساط گل کوچک و صرف وقت طولانی در گیم‌نت‌های سیار و ثابت می‌تواند کودکان را از تحرک بدنی و مزایای ورزش دور کند. باید پذیرفت که علاقه بچه‌ها به گیم‌نت‌ها در مجموع وقت و پول توجیبی‌های آنها را می‌بلعد.

چنین رویه‌ای به هیچ‌وجه با منطق سازگار نیست.  هر چند که اهالی در نبود گل‌کوچک و فوتبال کوچه- خیابانی، از آرامش محل راضی باشند.

نگهبانی از نگهبان

گویا این اواخر آیفون‌های تصویری که به نوعی نگهبان منزل تلقی می‌شوند، خود به یک نگهبان آهنی احتیاج دارند. گرانی این چشم‌های شیشه‌ای علاقه‌مندی سارقان را به خود جلب کرده و به همین دلیل روزی چندتا از آنها در شهر غیبشان می‌زند.

برخی از شهروندان هم که علاقه‌ای به خرید دوباره این وسیله ندارند، پیشگیری را مقدم بر خرید مجدد تشخیص داده‌اند و به شیوه‌های گوناگون از آیفون تصویری خود محافظت می‌کنند.

این درحالی است که این نگهبانی از آیفون‌ها به قیمت زشت شدن منظره در ورودی منازل تمام می‌شود. به طور حتم چنانچه شرکت‌های سازنده این آیفون‌ها انواع زیبا و مطمئن‌تری طراحی کنند این نقیصه‌ نیز رفع می‌شود.

فرهنگ رفتن به پارک

فصل تابستان، فصل گردش و مسافرت و پیک‌نیک‌های کوتاه است. برای آنهایی که امکان سفر رفتن یا خارج شدن از شهر را ندارند، در دسترس‌ترین مکان برای آب و هوا عوض کردن، پارک‌های سطح شهر است.

خیلی‌ها عصر روزهای تعطیل یا در ایام هفته همراه با انواع مواد خوراکی و نوشیدنی راهی بوستان‌ها می‌شوند تا چند ساعتی را استراحت و تفریح کنند.

اما گاهی برخی افراد پارک را با منزل شخصی خود اشتباه می‌گیرند و با همان پوشش خانگی روی چمن‌های پارک لم می‌دهند.

همچنین برخی خانواده‌ها هم با خود بساط قلیان به همراه می‌آورند و فضای سبز پارک را پر از دود می کنند. این در حالی است که خیلی‌ها برای لذت بردن از مناظر و طبیعت به پارک می‌آیند اما هر جا را که نگاه می‌کنند با صحنه‌هایی از این دست مواجه می‌شوند.

چهار زانو روی صندلی عقب

هرچند تنظیم دقیق  صندلی خودرو و فاصله پا تا کلاچ و ترمز جزء اصول رانندگی است و در صورتی که این فاصله مناسب نباشد تسلط در رانندگی از بین می‌رود اما برخی رانندگان اصرار زیادی دارند که صندلی خود را بیش از حد عقب بکشند.

در این بین برخی که از قد و قامت و جثه کوچک‌تری برخوردار هستند نیز به اندازه افراد درشت هیکل صندلی را عقب داده و به زحمت پای خود را به پدال‌ها می‌رسانند.

به عقیده آنها  این کار نوعی ژست رانندگی است و به هیچ وجه حاضر به تغییر شرایط نیستند. این در حالی است که گروهی از مسافربرها هم از این الگو تبعیت می کنند.

با وجود اینکه وظیفه اصلی این افراد جابه‌جایی مسافر است اما آنها به اندازه‌ای صندلی خود را عقب می‌دهند که عملا امکان نشستن مسافر در صندلی عقب از بین می‌رود و جایی برای پا‌های مسافران باقی نمی‌ماند.