14 - 17 ژانویه 1969
«ولادیمیر شاتالف» با سفینه «سایوز-4» توانست 48 بار زمین را بچرخد و جمعاً 71 ساعت در فضا باشد. در جریان این پرواز، او توانست ناو خود را به «سایوز-5»، وصل کند و نخستین عمل الحاق دو سفینه سرنشین‌دار و جابه‌جایی فضانورد را انجام دهد. پس از اتصال ناوها، دو کیهان‌نورد سایوز-5 به نام‌‌های «الکسی یلیسیف» و «یوگنی خرونف» آن را ترک کردند و با راهپیمایی خود را به سایوز-4 رساندند. سپس دو سفینه از یکدیگر جدا شده و به کار خود ادامه دادند.
سایوز-5 که با سه سرنشین راهی مدار شده بود، 18 ژانویه تنها با «بوریس وولینف» فرمانده ناو به زمین فرود آمد.
3 مارس 1969
ناسا سفینه «آپولو-9» را به فضا پرتاب کرد. سه سرنشین این ناو، ناوچه «مه‌نشین» و عملیات مربوط به فرود در ماه را در مدار زمین آزمایش کردند. این بررسی توسط «مک دیویت»، «اسکات» و «شوایکارت» انجام شد. آپولو-9 سرانجام روز 13 مارس 1969 در اقیانوس اطلس فرود آمد.
18 مه 1969
سفینه «آپولو-10» با سه سرنشین به نام‌‌های «استافورد»، «یانگ» و «سرنان» به فضا پرتاب شد. آنها به مدار ماه سفر کرده و مراحل ردیابی، الحاق، تبادل فضانورد، جدا شدن و اتصال مجدد سفینه مه‌نشین و آپولو را که باید فضانوردان آپولو-11 را به ماه می‌رساند، در مدار ماه عملاً تجربه کردند و نشان دادند که همه چیز برای سفر به ماه آماده است.
16 ژوئیه 1969
ناسا سفینه «آپولو-11» را برای اولین فرود انسان در ماه به فضا پرتاب کرد. در جریان این پرواز «نیل آرمسترانگ» به عنوان نخستین انسانی که روی کره‌ای غیر از زمین پا نهاده، نام خود را در تاریخ فضانوردی ثبت کرد. پس از او «ادوین آلدرین» روی ماه راهپیمایی کرد. روز 20 ژوئیه سفینه مه‌نشین با دو فضانورد بر سطح ماه فرود آمد. قدم‌زدن روی ماه حدود دو ساعت به‌طول انجامید و سوغات مه‌نوردان، 22 کیلو از خاک و سنگ ماه بود که با خود به زمین آوردند. آپولو-11 ، روز 24 ژوئیه در آب‌‌های اقیانوس آرام فرود آمد.
