پیش از آن فقط کارها و محصولات مدیریت فرهنگی او را دیده بودم. امروز که آقای انتظامی با موسسه همشهری خداحافظی کرده است در ذهن بنده دست‌کم دو نکته مهم درباره او وجود دارد و یک دغدغه جدی.
آنچه برای من جزو قابلیت‌های شایان توجه آقای انتظامی است، نخست؛ ارتباط همه‌جانبه با سطوح مختلف تولید یک موسسه فرهنگی است.
انتظامی به راحتی در هر مسئولیت فرهنگی کشور موفق خواهد بود. جمع قابل ملاحظه‌ای از مدیران میانی و کارشناسان، همه جا او را یاری خواهند کرد. دیگر؛ این است که این توانایی‌ها همراه با یک نظام رفتاری و جدیت مدیریتی همراه است. امری که در بخش قابل ملاحظه‌ای از مدیریت‌های فرهنگی ضعیف است.
دغدغه امروزم، اما این است که جامعه و نخبگان سیاسی و فرهنگی کشور، با سرمایه مدیریتی حسین انتظامی چه خواهند کرد؟ آیا او به جرم این که در جوانی تجربه موفقیت مدیریت داشته است باید در آغاز میانسالی، بازنشسته شود؟
بخواهیم و نخواهیم مدیریت‌ها گذرا هستند ولی باز بخواهیم و نخواهیم مدیران با کوله‌باری از اندیشه و برنامه و تجربه می‌مانند. آیا کشور از تجربه‌های آقای انتظامی به نحو مطلوب بهره خواهد برد؟! پاسخ این پرسش هر چه باشد، برای همه اصحاب جوان فرهنگ یک درس مهم است. امیدوارم درس شیرینی را به تماشا بنشینیم.
