از مدتی پیش در این فکر بودم که نوجوان‌ها چه هدف‌ها و چه آرزوهایی دارند و چرا درس می‌خوانند؟ بنابراین از بچه‌های کلاسمان درباره این موضوع سؤال کردم.
رومینا حسنی گفت:« ما برای رسیدن به هدف‌هایمان درس می‌خوانیم. مثلاً من هدفم از درس‌خواندن این است که کارگردان شوم.»
مونا خسروتاج هم حرف رومینا را تأیید کرد و اضافه کرد: «ما برای رسیدن به موفقیت درس می‌خوانیم.»
زهرا عظیمی که تازه وارد کلاس شده بود، کنار ما نشست و گفت: «ما درس می‌خوانیم که به جامعه‌مان خدمت کنیم.»
تصویرگری از سعیده ترکاشوند
ایما احمدی، بعد از کمی فکر کردن به این نکته اشاره کرد که بیشتر ما هدف‌های مشترکی داریم و آن هم رسیدن به‌آرزوهایمان است؛ اما آرزوهایمان یکی نیست.»
فاطمه ملاصالحی هم وارد بحث شد و گفت: «پدر من همیشه می‌گوید باید درس بخوانی تا بیمه عمر شوی. اما من منظورش را نمی‌فهمم!»
المیرا روح‌افزا گفت: «اگر اشتباه نکنم منظور پدرت این است که ما با درس‌خواندن می‌توانیم به هدف‌هایی که داریم برسیم و کارهای غیرممکن را ممکن کنیم.» تعداد دیگری از بچه‌ها هم همین عقیده را داشتند.
الهام محمدحسینی از من پرسید: «یاسمن، نظر خودت چیست؟»
گفتم: «من با نظر همه شما موافقم. بیشتر ما هدف‌های مشترکی داریم، اما آرزوهایمان با کدیگر متفاوت است. مثلاً اگر من به علم هوا فضا علاقه دارم، دلیل نمی‌شود دیگران هم این رشته را دوست داشته باشند.اما در مجموع هدف مشترک ما از درس خواندن خدمت به جامعه است.»
