همان طور که در شماره قبل خواندید، در ستون «تقویم فضانوردی» سیروس برزو، کارشناس مسائل نجومی و فضایی مقیم روسیه، برای شما گاهشمار سفر انسان به فضا را می‌نویسد.
20 فوریه 1962
پس از پرواز‌های غیر مداری «شپرد» و «گریسام»، ناسا توانست نخستین پرواز فضایی واقعی را با کمک موشک اطلس انجام دهد. «جان گلن» اولین کیهان‌نورد آمریکایی بود که توانست در مدار زمین به گردش در آید. او با سفینه «فرندشیپ -7» طی 5 ساعت، سه بار زمین را دور زد و سپس در اقیانوس آرام فرود آمد. خطای سامانه فرود باعث شد محل فرود با منطقه پیش‌بینی شده کیلومترها فاصله داشته باشد. به همین دلیل، گروه نجات سفینه را بعد از 21 دقیقه از آب گرفتند.
24 مه 1962
«اسکات کارپنتر» با سفینه «آورورا -7» از کیپ کاناورال آمریکا به فضا پرتاب شد و توانست دومین سفر مداری آمریکا را انجام دهد. آورورا در مداری با زاویه‌ای 5/32 درجه نسبت به خط استوا هر 5/88 دقیقه یک بار زمین را دور می‌زد.
او طی سفری که 4 ساعت و 56 دقیقه و 5 ثانیه طول کشید، با مشکلات کوچکی از قبیل بالا رفتن درجه حرارت داخل ناو روبه‌رو بود. او در جریان بازگشت هم مشکل پیدا کرد: موشک سفینه، 3 ثانیه دیرتر کار خود را انجام داد و همین امر باعث شد که 200 کیلومتر دورتر از محل پیش‌بینی شده در اقیانوس اطلس فرود آمد. سرانجام پس از سه ساعت شناور بودن در اقیانوس، چرخبال‌های نیروی هوایی به طور معجزه‌آسایی او را نجات دادند.
11 تا15 اوت 1962
«آندریان نیکلایف» با وستک-3 به فضا پرتاب شد. او طی 95 ساعت، 64 بار زمین را دور زد. این سفینه که 4722 کیلوگرم وزن داشت، با زاویه شیب 98/64 درجه نسبت به خط استوا قرار گرفت و هر 5/88 دقیقه یک بار زمین را دور می‌زد.
یک روز پس از پرتاب وستک-3، ناو کیهانی وستک-4 راهی مدار زمین شد. مدارهای دو ناو وستک 3 و 4 به گونه‌ای انتخاب شده بودند که آنها از چند کیلومتری هم عبور کردند.
این نخستین پرواز همزمان دو ناو سرنشین‌دار در مدار زمین بود؛ در جریان آن کیهان‌نوردان برای نخستین بار یک برنامه تلویزیونی را از فضا به زمین مخابره کردند و در آن وضعیت بی‌وزنی را به نمایش گذاشتند. نیکلایف آزمایش های مختلف پزشکی در ارتباط با تطابق وضعیت دستگاه‌های بدن با شرایط بی‌وزنی انجام داد. به‌طور مثال مدت 5/3 ساعت بدون استفاده از کمربند صندلی‌‌های فضایی، به‌طور آزاد و شناور در داخل کابین ناو کیهانی به کار و فعالیت پرداخت.
ناو وستک-3 پس از ملاقات با وستک-4 به زمین بازگشت و در جنوب شرقی قرقنده قزاقستان فرود آمد. وستک-4 نیز پس از طی مسافتی حدود دو میلیون کیلومتر ، در قزاقستان فرود آمد.
ادامه دارد
