تئاتر در ایران هنر غریبی است. این را می‌توان از کمبود تبلیغاتی که برای تئاترهایی که روی صحنه‌اند، فهمید.
آمار تماشاگران مراجعه‌کننده به تئاتر شهر برای دیدن 5 نمایش روی صحنه در سالن‌های مختلف مجموعه نشان از استقبال خوب مخاطبان از تئاتر در فصل بهار دارد. آن‌هم در مقطعی از زمان که نه بیلبوردی روی دیوارهای شهر است و نه رسانه فراگیر تلویزیون تیزری از تئاترهای روی صحنه پخش می‌کند. به هر حال تئاتر هنر شگفت‌آوری است، مخاطب خودش را پیدا می‌کند؛ حتی اگر اطلاع‌رسانی در حد صفر باشد. البته نباید و نمی‌توان منکر نقش تبلیغات و از همه مهم‌تر اطلاع رسانی شد.
تئاتر هنر عجیبی است و دهن به دهن بین مردم خودش را معرفی و تماشاگر خودش را پیدا می‌کند.
اگر 3 عنصر شگفتی، غریب و عجیب را در کنار هم بگذاریم، به یک عنصر مهم می‌رسیم و آن عنصر محبوبیت در بین مردم است.اگر برای تئاتر تبلیغ نشود، بازهم مخاطب خودش را پیدا می‌کند، اگر ارائه بلیت نیم بها هم حذف شود بازهم مردم برای کار خوب حاضرند وقت و
هزینه بگذارند.
«کلبه عمو تم» به کارگردانی بهروز غریب‌پور در 16 اجرا میزبان چهار هزار و 699 تماشاگر، «حسن و دیو راه باریک پشت کوه» به کارگردانی افشین هاشمی در 18 اجرا میزبان دو هزار و 613 تماشاگر، «تبرئه‌شده» به کارگردانی منیژه محامدی با 10 اجرا میزبان 614 تماشاگر، «کادانس» به کارگردانی نیما دهقان با 17 اجرا یک هزار و 68 تماشاگر و «غولتشن‌ها» به کارگردانی حمید پورآذری در چهار اجرا پذیرای 243تماشاگر بوده است.
آمار به دست آمده با احتساب ظرفیت هر کدام از سالن‌های نمایشی حاکی از آن است که تئاتر مخاطب خودش را پیدا می‌کند.
