همشهری آنلاین/مریم قاسمی: قدیمی‌ها عنوان می‌کنند اغلب شهروندان بومی و اصیل محله یافت‌آباد که از خوانین و اقوام زندیه، کلهر، ظهره وند و تقدیسی‌ها بودند، در کنار خانه‌هایشان از گاومیش‌های بزرگ شیری نگهداری می‌کردند. به همین خاطر، اینجا به گاومیش خانه معروف شد. «اصغر نوراللهی» باستانی کار و قدیمی محله یافت‌آباد درباره تاریخچه گاومیش خانه می‌گوید: «روستای گاومیش خانه در جای فعلی خیابان شهید مصطفی هاشم قرار داشت. اهالی گله‌های دام خود را از این محله برای چرا به بیابان‌های اطراف می‌بردند و شب‌ها به روستا برمی‌گرداندند. هر کسی به این محله می‌آمد، در نگاه اول چشمش به گاومیش‌ها می‌خورد.»
این شهروند قدیمی محله یافت‌آباد می‌افزاید: «آن وقت‌ها شغل اصلی مردم دامداری و کشاورزی بود. «گاومیش خانه» محله‌ای به اندازه یک خیابان بود و کمتر از ۲۰خانوار در آن ساکن بودند. همه خانه‌ها از خشت و گل ساخته شده بود و اهالی در کنار خانه‌های خود از دام‌ها نگهداری می‌کردند. با اینکه از آن زمان ۱۰۰سال می‌گذرد، هنوز هم شغل تعداد انگشت‌شماری از اهالی دامداری است و از این طریق گذران زندگی می‌کنند. حاج «اکبر زندیه» یکی از این افراد است که در خیابان اکبر حسینی از بیش از ۸۰۰رأس دام شیرده نگهداری می‌کند.»
خانه ارباب محله یافت آباد که در قسمتی از آن گاومیش نگهداری می کرد
«رضا رضاخو» کشاورززاده قدیمی محله یافت‌آباد است. او اطلاعات بیشتری درباره محله گاومیش خانه می‌دهد: «متولد سال۱۳۴۰ هستم و به کار کشاورزی مشغولم. پدر و پدربزرگم نیز کشاورز بودند. اسم قدیمی این محل گاومیش خونه بود و چندسالی است که به این قسمت از یافت‌آباد، «همت‌آباد» می‌گویند. یادم نمی‌رود آن زمانی که دام‌ها در حال استراحت بودند، طوری کنار هم قرار می‌گرفتند که انگار زمین پر شده از تپه‌های قهوه‌ای و سیاه رنگ. تا همین چند سال پیش هم حاج «حسین رضاپور» و تقدیسی‌ها در این محله گاوداری داشتند، اما با توسعه شهرنشینی، بیشتر گاوداری‌ها جمع شد و آنهایی که دوست داشتند شغل پدری‌شان را ادامه دهند، از یافت‌آباد رفتند و در حاشیه‌های تهران به دامپروری مشغول شدند.»
رضاخو در ادامه از روزهایی صحبت می کند که دام های گاومیش خانه در چاله آب های کنار خانه ها آبتنی می کردند و چهره ای خاص به روستای قدیمی یافت آباد می بخشیدند.
عکس ها(تزئینی):حامد خورشیدی
نظر شما