همشهری آنلاین / بهاره خسروی : رسمی که از دیرباز، به شکرانه پیروزی نور بر تاریکی، در آخرین شب پاییز و در استقبال از زمستان، ایرانیان جشن می گرفتند. با میهمانی رفتن و جمع شدن در خانه پدربزرگ ها و مادربزرگ هایشان و اجرای مراسمی مانند شعرخوانی، مسابقه، حافظ و شاهنامه خوانی و تعریف خاطرات خوش و روایت های دلنشین، لحظات خوشی را در کنار خانواده رقم می زدند. یکی از مراسم جالب این شب، که در گذشته های نه چندان دور، در محله سلسبیل میان اهالی، برای خاطره انگیزتر کردن این شب طولانی برگزار می شد، اجرای بازی «زو» بود. سید «رسول امینی»، از اهالی قدیمی محله رودکی با تعریف این آیین، دستی بر گرد و غبار خاک گرفته نوستالژی های دوران کودکی و نوجوانی اش می کشد و می گوید: « میهمانی رفتن به خانه اقوام و همسایه ها از رسم های جدا نشدنی شب یلدا است. یلدا همیشه برای ما پر از میهمان و اتفاق های شیرین و غیرمنتظره بود. به یادم است در این شب، بین مردهای همسایه بازی زو رسم بود. مردها در کوچه، با زدن زنگ همسایه ها همدیگر را به شرکت در این بازی دعوت می کردند و زن ها و بچه ها هم از پشت بام هایشان، مرد خانه را برای شرکت در یک رقابت سالم و نفسگیر تشویق می کردند. »
به تعریف امینی، این بازی تا پاسی از شب، میان اهالی اجرا می شد و جذابیت کار زمانی بیشتر بود که میهمانان ناخوانده همسایه ها هم به آن اضافه می شدند و در کنار عزیزان، طولانی ترین شب سال را به شادی و خنده سپری می کردند.
نظر شما