زمین‌های این محله تا حدود ۷۰سال قبل جزو محدوده حریم و حاشیه تهران محسوب می‌شد و کشاورزی و دامداری در آن رونق زیادی داشت. این روزها در این محله گاراژهای متعددی وجود دارد که در سال‌های نه چندان دور برای گاوداری از آنها استفاده می‌شد. در سال‌های منتهی به پیروزی انقلاب اسلامی و سال‌های ابتدایی بعد از پیروزی انقلاب، مهاجران بسیاری به‌ویژه از شهرهای آذری زبان به این محدوده مهاجرت کردند و رفته رفته این محدوده از منطقه‌ای کشاورزی و دامپروری به محدوده‌ای مسکونی با تراکم بالای جمعیتی تبدیل شد؛ به‌طوری که امروزه زمزم به‌عنوان محله‌ای قدیمی، سنتی و متراکم شناخته می‌شود. بیشترین ساکنان محله زمزم را شاهسون‌ها و سرابی‌ها تشکیل می‌دهند، هرچند که در سال‌های اخیر اقوام دیگر هم در این محدوده ساکن شده‌اند که در این بین اتباع خارجی به‌ویژه افغانستانی‌ها بخش قابل توجهی از جمعیت زمزم را تشکیل می‌دهند.
در کنار گاراژهای باقیمانده از سال‌های دور که ظرفیت‌های توسعه محله محسوب می‌شوند، با بافت ریزدانه‌ای در این محله هم مواجه می‌شوید که اغلب ساکنان آنها خانواده‌های طبقه کارگر هستند که توان نوسازی خانه‌های خود را ندارند و به همین دلیل یکی از مشکلات محله زمزم بافت فرسوده آن است، به‌طوری که براساس آمار شهرداری منطقه، بیش از ۶۰درصد محله زمزم جزو بافت فرسوده شهری است. خیابان زمزم و خیابان شعبه نفت (شهیدمیرزایی) از معروف‌ترین معابر این محله است. تا چند سال قبل این محله به دلیل همجواری‌اش با خیابان و پادگان قلعه‌مرغی به همین نام شناخته می‌شد که بعدها نام آن به زمزم تغییر یافت.
«زمزم» نام محله‌ای است در جنوب منطقه۱۷ که از شمال به خط آهن تهران‌ـ‌اهواز، از شرق به خیابان برادران رضایی، از جنوب به بزرگراه شهید چراغی و از غرب به خیابان آل احمد محدود می‌شود.
کد خبر 447060
نظر شما