گوش‌های مسئولانش آماده شنیدن پیام‌های شهروندان است و در کوتاه‌ترین مدت به رفع مشکلات شهری می‌پردازد.
چندماه از فعالیتش می‌گذشت که هر هفته یک مسئول را به گفت‌وگو می‌خواند تا از فعالیت‌های انجام شده حوزه مربوط به خود در سامانه 137 صحبت کند و شهروندان مشکلاتشان را از این طریق به گوش مسئولان برسانند.
گاهی خبرنگار مجبور بود به جای اینکه به عنوان یک خبرنگار، از شهروندان سؤال کند،پرسش آنها را مبنی بر اینکه «137چیست؟» در چند ثانیه پاسخ دهد بعضی دیگر از شهروندان هم تا حدودی با وظایف 137 آشنا بودند.
اما این گروه بیشتر اوقات در شکل گرفتن گزارش نقشی نداشتند، چون وقتی خبردار می‌شدند قرار است عکس‌شان در روزنامه منتشر شود، از صحبت کردن خودداری می‌کردند باتوجه به اینکه مبادا کارشان به جاهای باریک بکشد، اما بعضی دیگر علاوه بر اینکه با دقت نظر و کنجکاوی فراوان و با تحقیقات لازم، سامانه137 را به خوبی شناخته و با وظایفش آشنا بودند، واهمه‌ای از عنوان کردن مشکلات نداشتند.
از معضلات صحبت می‌کردند و به عنوان شخص مسئولیت‌پذیر و با شجاعت نقش بسزایی در تهیه گزارش ایفا می‌کردند.
چند هفته‌ای است که خبری از آنها نیست. نمی‌دانم صحبت‌هایشان آنقدر اثرگذار بوده و مشکلاتشان با انتشار در روزنامه توسط مسئولان حل شده است یا هنوز منتظر‌ند تا همشهری به دست مسئولان برسد تا به عنوان شهروند دارای حقوق شهری،با خواندن گفت‌وگویشان چاره‌ای برای خواسته‌های به حق و معضلات بیندیشند.
با گذشت 2سال و چند ماه از آغاز به کار سامانه فوریت‌های خدمات شهری 137، همه شهروندان تهران آن را می‌شناسند و با وظایفش آشنا شده‌اند، اما آیا مسئولان هم در این مدت تمام مشکلات شهروندان را شناخته‌اند و حل آن را جزو وظایفشان گنجانده‌اند؟
سامانه 137 به منظور خدمات رسانی به موقع به شهروندان تهرانی راه‌اندازی شده است تا به مشکلاتی که برطرف کردن آنها فوریت دارد، رسیدگی کنند. اما آنچه باید در این میان مورد توجه قرار گیرد، فرهنگ استفاده از این امکان جدید خدمات‌رسانی است.
اهالی باید برای استفاده از این سامانه، آموزش‌های لازم را از طریق اطلاع‌رسانی و مراجعه‌های حضوری فراگیرند تا این اقدام پسندیده گره گشای بسیاری از مشکلات باشد که اغلب بر اثر بی‌اطلاعی و عدم آموزش شهروندان پیش می‌آمد.
از سوی دیگر باید مسئولان امر نیز به این نکته توجه داشته باشند که در دوره آزمایشی انجام این طرح، نواقص و کاستی‌هایی مشاهده می‌شود که خود مسئولان به خوبی از آن اطلاع دارند.
از مهم‌ترین این مشکلات می‌توان به عدم در نظر گرفتن مدیریت واحد با اختیارات کافی برای اقدام به موقع و عدم هماهنگی نیروی این ستادها با سایر معاونت‌های شهرداری و عدم تعریف رابطه این سامانه با سایر بخش‌ها اشاره کرد.
شاید اینها مشکلاتی هستند که هر طرح دیگری نیز ممکن است در ابتدا با آنها مواجه باشد اما می‌توان با آسیب‌شناسی همزمان با اجرای طرح به بهبود آن کمک کرد.
