واکنش تند نظامی ارتش میانمار به حمله‌هاي منتسب به "شبه‌نظامیان" روهینگيایی در ۲۵ اوت سال گذشته منجر شد تا اعضای این اقلیت قومي به بنگلادش فرار کنند و بیش از ۳۵۰ روستا در ایالت راخین در غرب میانمار در آتش سوزانده شود.
عفو بین‌الملل در گزارش جدیدی اعلام کرد، برخی از روستاها و برخی از ساختمان‌ها که قبلا سالم بود، با بولدوزر تخریب شده است.
این گزارش تاکید می‌کند: علاوه بر مسکن‌سازی و جاده‌سازی سریع در این منطقه، دست‌کم سه تاسیسات امنیتی جدید در دست ساخت است و در یکی از موارد، روستاییان مسلمان روهینگيایی که در میانمار باقی مانده بودند مجبور شدند تا برای ساخت یک پایگاه خانه‌هایشان را ترک کنند.
به گزارش ایسنا به نقل از رویترز،تیرانا حسن، مدیر واکنش بحران عفو بین‌الملل در بیانیه‌ای گفت: آنچه ما در ایالت راخین شاهد آن هستیم، غصب زمین توسط ارتش با سرعت بالاست. پایگاه‌های جدید به محل استقرار همان نیروهای امنیتی تبدیل شده است که جرایم ضد انسانی علیه روهینگيایی‌ها مرتکب شدند.
عفو بین‌الملل تاکید کرده است: دست‌کم چهار مسجدی که در آتش‌سوزی از بین نرفت، نهایتا تخریب شد یا سقف یا سایر وسایل آن از اواخر دسامبر برداشته شد و این زمانی بود که درگیری خاصی در این محل گزارش نشده بود. تصاویر ماهواره‌ای نشان می‌دهد در یکی از روستاها ساختمان‌هایی برای ساخت ایست جدید پلیس مرزی در جایی ساخته شد که در آنجا یک مسجد قرار داشت.
سخنگوی دولت آنگ سان سوچی و ارتش میانمار هنوز اظهارنظری نکرده‌اند.
مقام‌های میانماری پیشتر مدعی شده بودند که تخریب روستاها با هدف ساخت خانه‌های جدید برای آوارگان بازگشته است. میانمار از سازمان ملل متحد و سایر طرف‌هایی که آن را به پاکسازی قومی در راخین متهم کرده‌اند، می‌خواهد تا "شواهد معتبر" ارائه کنند.
میانمار و بنگلادش ماه نوامبر برای بازگرداندن آوارگان توافق کردند. میانمار مدعی است کمپ‌های موقت برای اسکان آوارگان بازگشته مهیاست اما این روند هنوز آغاز نشده است.
عفو بین‌الملل تاکید دارد میانمار در حال "تغییر شکل" این منطقه است و قصد دارد با پر کردن این منطقه با نیروهای امنیتی بیشتر و روستاییان غیر روهینگيایی موجب شود تا آوارگان از بازگشت امتناع کنند.
این گروه حقوق بشری تاکید کرد: روهینگيایی‌هایی که از مرگ و ویرانی به دست نیروهای امنیتی گریختند بعید است چشم‌انداز زندگی در فاصله بسیار نزدیک از همان نیروهایی که زمینه بازگشت را فراهم می‌کنند، متصور شوند؛ خصوصا این‌که هنوز هم فقدان مسئولیت‌پذیری درباره نقض‌های حقوق بشری ادامه دارد.
نظر شما