استقلال پس از استعفای محمدحسین قریب همچنان بدون مدیرعامل است و جلسه دیروز هیأت مدیره این باشگاه نیز به مدت یک هفته به تعویق افتاد. مشکل استقلال از آنجا بروز کرد که انتخاب علی فتح‌زاده به‌‌عنوان سرپرست تا معرفی رسمی مدیرعامل مورد تأیید مسئولان وزارت رفاه (حامی اصلی این باشگاه) واقع نشد.
این در شرایطی است که استقلال با رفتن امیرقلعه‌نویی به عنوان سرمربی تیم ملی در فصل جاری با حضور همزمان در لیگ برتر و باشگاه های آسیا بیشتر از هر زمان دیگر نیاز به وحدت رویه مدیریتی و آرامش برای کسب موفقیت دارد.
پرسپولیس هم همچنان درگیر بدهی‌هایی است که از گذشته به ارث رسیده و حتی حیات این تیم را با شکایت گاه و بیگاه بازیکنان و مربیان به فیفا به مخاطره افکنده است. پرسپولیس این روزها با در پیش داشتن فینال جام حذفی درمانده است که چگونه باید پاسخگوی مطالبات عظیم برجای مانده از گذشته و هزینه کمرشکن کنونی خود باشد.
به راستی این دو تیم با چنین وضعیتی چگونه می‌توانند برآورنده انتظارات به حق خیل عظیم هوادارانشان باشند؟ برای حل مشکلات این دو تیم باید چاره‌ای اساسی‌تر از طرح‌های موقت کنونی اندیشید و به دور از نگاه دولتی، خصوصی‌سازی را با این دو تیم قدیمی و پرطرفدار کلید زد. شاید استقلال و پرسپولیس با این طرح به آرامش برسند، به امتحانش می‌ارزد.
