اما درصورتی که مدیریت پایدار جنگل به‌طور مفید به کار گرفته نشود استفاده از چوب برای سوخت می‌تواند منجر به جنگل‌زدایی یا کاهش ارزش جنگل شود.
چوب اساساً در کشورهای توسعه یافته مهم‌ترین سوخت زیستی به حساب می‌آید. امروزه نیمی از برداشت سالانه درختان غول پیکر برای تولید انرژی استفاده می‌شود. بیشتر از 2 میلیارد نفر از مردم برای تأمین مایحتاج روزانه و اصلی خود از قبیل آشپزی، گرما، و تولیدات صنعتی کوچک به چوب وابسته‌اند.
در جنوب صحرای آفریقا، سوخت چوب و ذغال سنگ بیش از 70 درصد از نیاز ملی انرژی را تأمین می‌کند. قیمت های بالای نفت، نیاز به انرژی ایمن و نگرانی‌های مربوط به تغییرات آب و هوا منجر به توجه مجدد به انرژی زیستی گردیده است. این علاقه مجدد می‌تواند جنگل‌ها را به‌دلیل اشغال زمین آنها برای استفاده جهت محصولاتی که سوخت مایع زیستی تولید می‌کنند تحت‌تأثیر قرار دهد.
علاوه بر این جنگل و باقیمانده‌های آن برای تبدیل مستقیم به سوخت مایع زیستی اهمیت بسیشتری می‌یابند. بعضی از کارشناسان پیش‌بینی می‌کنند که چوب منبع اصلی سوخت‌های زیستی در آینده خواهد بود که جانشین محصولات کشاورزی و بقایای آنها می‌شود. افزایش در مصرف انرژی به‌دلیل افزایش جمعیت و عوامل اقتصادی و تغییر سریع جهانی وضعیت انرژی، فرصت‌ها و تهدیدهایی را برای جنگل‌ها فراهم می‌کند.
اجتناب از اثرات منفی
انتظار می‌رود که تولید انرژی از جنگل‌های موجود و جنگل‌های به‌وجود آمده از طریق درختکاری افزایش یابد. در همین زمان برداشت ناپایدار و استفاده از سوخت‌های چوبی نیز می تواند افزایش یابد. در حالی که نیاز برای انرژی چوبی نیز روند صعودی دارد، منابع چوب در دسترس برای مصارف دیگر کاهش می‌یابد که منجر به بالارفتن قیمت‌ها برای تمامی مصرف‌کنندگان آن می‌شود.
کاربری زمین که در گذشته به تولید محصولات غذایی اختصاص داشت می‌تواند به تولید محصولات سوخت زیست تغییر جهت دهد. این امر می‌تواند درامد کشاورزان را افزایش دهد اما می‌تواند تأثیر منفی بر تولید خوراک بومی داشته باشد. فراورده‌های سوخت-کشاورزی ممکن است به جنگل‌ها بسط داده شوند که باعث ایجاد کشمکش در به کارگیری زمین و افزایش نابودی جنگل‌ها و به‌وجود آمدن معضلاتی برای تنوع زیستی، تغییر اقلیم و آب شود.
آقای وُلف کیلمن، مدیر بخش صنعت و تولید جنگل ساطزمان FAO بیان می‌کند: به‌رغم منفعت آشکار سوخت‌های زیستی، احتیاط در زمان برنامه‌ریزی و اجرای طرح‌های تهیه مقادیر بالای سوخت مایع زیستی باید به کار گرفته شود. دولت‌ها باید اطمینان حاصل کنند که هیچ گونه اثر منفی جدی برای محیط‌زیست و جامعه وجود نداشته باشد.
فائو از کشورهای جهان خواسته است که بخش‌های انرژی چوبی خود را در راستای مفهوم جنگل پایدار توسعه دهند. سیاستهای تولید انرژی چوبی باید با راهبردهای کاهش فقر یکی شوند. موارد ایمنی برای تولید سوخت زیستی مایع در جهت اجتناب از اثرات ناخواسته بر محیط و جمعیت محلی باید معرفی شوند.
Fao.org
24نوامبر2007
