یعنی هیچ راه منطقی‌تر و مؤثرتری از این‌ها وجود ندارد؟ فکر نمی‌کنید ممکن است خودکشی یک علت قابل درمان داشته باشد؟به گفته روان‌پزشکان، افسردگی یک عامل مهم در اقدام به خودکشی در هر سن و سالی است که می‌توان به خوبی آن را درمان کرد. اما تازه‌ترین مطالعات نشان می‌دهد اکثر افرادی که خودکشی کرده‌اند، آن هم خودکشی موفق، داروهای ضدافسردگی مصرف نکرده‌اند.
به گزارش رویترز، محققان دانشگاه کورنل در آمریکا، با بررسی کالبدشکافی پس از مرگ، در بیش از هزار و 400 مورد خودکشی در نیویورک، به این نتیجه رسیده‌اند که تعداد کمی از این افراد، در هنگام مرگ، دارویی مصرف کرده‌اند.
البته علت اصلی این مطالعه، این بوده که برخی محافل علمی در مورد خطر خودکشی با داروهای ضدافسردگی، به ویژه داروهای موسوم به «ضدافسردگی‌های سه حلقه‌ای» هشدار داده بودند؛ چرا که مصرف تعداد نه چندان زیادی از این قرص‌ها، و عدم درمان مناسب مسمومیت ناشی از آن، می‌تواند باعث عوارض جدی یا حتی مرگ هم بشود.
به همین جهت سازمان غذا و داروی آمریکا، FDA، چندی پیش قانونی تصویب کرده بود که روی جعبه این داروها، جمله‌ای مبنی بر احتیاط بیشتر در هنگام مصرف، و بالا رفتن احتمال مرگ ناشی از مسمومیت، درج شود. این جمله می‌توانست برای برخی از مصرف‌‌کنندگان این شبهه را به وجود آورد که این داروها می‌توانند سبب بالا رفتن احتمال خودکشی شوند؛ درحالی که اتفاقا موضوع کاملا برعکس است.
مصرف نکردن داروهای ضدافسردگی و قطع مصرف آن، می‌تواند موجب عود علائم افسردگی شود و این یعنی بیشتر شدن میل فرد به خودکشی.در مطالعه این محققان، در بررسی علت و نحوه خودکشی این عده از جوانان آمریکایی، مشخص شده که 4/30 درصد از آنان به‌دلیل سقوط از بلندی، 8/27 درصد به وسیله آویختن خود به دار، 6/37 درصد با استفاده از خودسوزی و تنها 1/9 درصد به‌دلیل مسمومیت دارویی، از انواع مختلف داروها و نیز مواد‌مخدر، خود را از بین برده‌اند.
این مطالعات که در نشریه «روانپزشکی بالینی» چاپ شده، نشان می‌دهد که احتمال اقدام به خودکشی، با استفاده از قرص و دارو، اعم از داروهای ضدافسردگی و داروها و مواد دیگر، کمتر از علل دیگر است و ای‌بسا اگر سایر جوانانی که با استفاده از وسایل دیگر، خود را از بین برده‌اند، به موقع به روانپزشک مراجعه می‌کردند و پی‌گیر درمان خود می‌شدند، شاید این مرگ‌ها نیز اتفاق نمی‌افتاد.
متأسفانه باورهای غلطی که در مورد داروهای ضدافسردگی و اصولا درمان‌های روانپزشکی وجود دارد، موجب شده است مراجعه به روانپزشک، خیلی دیرتر و کمتر از آنچه لازم است انجام شود و این موضوع می‌تواند عوارض جدی را، چه برای فرد چه برای خانواده و جامعه او، به‌دنبال داشته باشد.
