ستاره‌ای مانند خورشید حدود 10 میلیارد سال زنده می‌ماند، در حالیکه ستاره‌ای که 20 برابر وزن بیشتری دارد، تنها 10 میلیون سال عمر دارد، حدود یک هزارم عمر خورشید.
ستاره‌ها زندگی‌شان را به صورت ابرهای متراکمی از گاز و غبار آغاز می‌کنند. پس از اینکه یک ستاره شکل می‌گیرد، هیدروژن را به صورت هلیوم تیدبل می‌کند و انرژی به وجود می‌آورد.
و هنگامی که هیدروژن شروع به پایان یافتن می‌کند، این تبدیل یا همجوشی هسته‌ای به مراحل متاخرتری ادامه پیدا می‌کند، مانند تبدیل هلیوم به عناصر سنگین‌‌تر.
اگر ستاره‌ای جرمی کمتر از چند برابر جرم خورشید داشته باشد، نهایتا به یک "کوتوله سفید" بدل می‌شود. اگر این ستاره جرمی بسیار بیشتر داشته باشد، ابتدا به درون فرو می‌ریزد، بعد منفجر می‌شود و به صورت یک "ابرنواختر" گسترش می‌یابد.
LiveScience, 2 October, 2007
