و توافق‌های اخیر آمریکا با هند در واقع تخطی کامل از تفاهم‌نامه جهانی صلح است که با اجرای NPT تحقق می‌یابد.
در عین حال هیچ تلاشی برای کاهش 30 هزار سلاح اتمی که دراختیار آمریکا، روسیه، چین، فرانسه، اسرائیل، هند، پاکستان و انگلستان و شاید کره شمالی است، صورت نمی‌گیرد.
در حال حاضر یک هولوکاست جهانی امکان‌پذیر است همان‌طور که احتمال آن در اوج جنگ سرد وجود داشت. همکاری کلیدی بین 5 کشور اصلی دارای قدرت هسته‌ای و 180 کشور دیگر از طریق NPT تأمین می‌شود که در سال 1970 پایه‌گذاری شد.
NPT در واقع راهکار اصلی جلوگیری از توسعه سلاح‌های اتمی و فناوری ساخت آن و در نهایت خلع سلاح اتمی است. در کنفرانس‌های بازنگری NPT در 5 سال اخیر تنها کره شمالی، پاکستان، هند و اسرائیل شرکت نداشتند.
3 کشور نهایی دارای سلاح اتمی هستند و اولین کشور در شرف دستیابی به آن است.
دولت آمریکا مثال خوبی برای پایبندی به این توافق محسوب نمی‌شود چرا که علاوه بر این مسئله، پیمان ضدموشکی بالستیک را نیز نادیده گرفته است و محدودیت آزمایش سلاح‌های اتمی را نیز فراموش کرده و اقدام به ساخت سلاح‌های اتمی جدید کرده است.
من و سایر رؤسای جمهور آمریکا که از 1974 نسبت به انگیزه‌های اتمی هند آگاهی داشتیم، یک سیاست مداوم را در دستور کار قرار دادیم و طبق آن فروش فناوری اتمی یا سوخت اتمی کنترل‌نشده به این کشور یا هر کشور دیگری که NTP را امضا نکرده بود ممنوع شد اما امروز، این سیاست نادیده گرفته شده است.
من شکی ندارم که رهبران سیاسی هند همچون رهبران 5 کشور اصلی دارنده سلاح اتمی نسبت به این توانایی‌شان مسئولیت‌پذیر هستند اما هنوز هم یک تفاوت عمده در این مسئله مشاهده می‌شود و آن این است که 5 کشور اصلی، امضاکننده NPT بودند و دیگر مواد لازم برای ساخت بمب اتمی را تولید نمی‌کنند.
رهبران هند هم باید قول مشابهی دهند و به سایر قدرت‌هایی که قرارداد عدم آزمایش مواد اتمی را امضا کردند، بپیوندند اما آنها در واقعیت از این اقدامات صرف‌نظر کرده و اصرار دارند که برای تولید مواد اتمی مورد نیاز برای ساخت 50 بمب در سال، از کمک‌های بین‌المللی استفاده کنند.
حال اگر این درخواست هند قابل قبول است چرا سایر کشورهای عضو NPT همچون برزیل، عربستان سعودی، ژاپن و مصر که دارای فناوری عالی اتمی هستند، خود را محدود کنند؟
هند که اکنون موافقت آمریکا را برای سیاست اتمی تازه‌اش به‌دست آورده است، هنوز با 2 مانع اساسی روبه‌روست؛ ابتدا توافق قابل‌قبولی با آژانس بین‌المللی اتمی و دیگری جلب نظر موافق سازمان گروه تأمین‌کنندگان اتمی (NS6) که تا به حال معاملات اتمی با هر کشوری را که استانداردهای اتمی بین‌المللی را رعایت نمی‌کند ممنوع کرده است.
از جمله کشورهای عضو این سازمان باید به آرژانتین، بلژیک، بلاروس، کانادا، قزاقستان، نیوزلند، هلند، مالت، کره‌جنوبی و سوئد اشاره کرد.نقش این دولت‌ها و آژانس بین‌المللی اتمی ممانعت از توسعه برنامه اتمی هند یا جلوگیری از ساخت سلاح اتمی نیست بلکه کسب اطمینان از این نکته است که هر کشور دارای صنعت اتمی، با قبول NPT محدودیت منطقی اتمی را می‌پذیرد.
دیلی استار
21 سپتامبر
