او که سالها در نیویورک فیلم می‌ساخت و گفته می‌شد که همه آثارش را در این شهر مقابل دوربین خواهد برد، حالا دیگر آن فیلمساز نیویورکی سابق نیست. آلن در سال‌های اخیر، ترجیح داده فیلم‌هایش را در اروپا بسازد.
یک دلیلش می‌تواند این باشد که آثار او به مذاق اروپایی‌ها بیشتر خوش آمده تا آمریکایی‌هایی که نشان داده‌اند، چندان علاقه‌ای به درک عوالم روشنفکرانه فیلم‌های آلن ندارند.
محل فیلمبرداری در آثار آلن عموما چیزی فراتر از یک لوکیشن صرف است. به همین دلیل است که نیویورک و منهتنی که او در آثارش به نمایش می‌گذارد، کاملا مبتنی بر مولفه‌های سینمای آلن است. تصویری منحصر به فرد که شاید نمونه‌اش را بیش از عالم واقعیت، بشود در دیگر فیلم‌های خود آلن مشاهده کرد.
در فیلم‌هایی که آلن در اروپا ساخته هم می‌توان چنین نکته‌ای را مشاهده کرد.
مثلا در «امتیاز نهایی» شهر لندن که محل رخ‌دادن ماجراهای فیلم است، نه تنها در فضاسازی که حتی در رخدادهای دراماتیک هم سهم موثر دارد.
آلن حالا قصد دارد این کار را این‌بار در اسپانیا و در شهر بارسلون انجام دهد. «پروژه بارسلونی» که با حضور بازیگران اسپانیایی در بارسلون جلوی دوربین رفته است، نشان از عزم جدی سینماگری دارد که ترجیح می‌دهد به جای نیویورکی بودن، به نوعی جهان وطن باشد.
