دکتر پیمان یوسفی آذری، در گفت و گو با همشهری با اعلام اینکه به تازگی هیأتی از سوی سازمان جنگلها و مراتع برای بررسی و ارزیابی به منطقه اعزام شده و موضوع را در محل بررسی کرده‌اند افزود: علاوه بر درختان بلوط که سن شماری از آنها 150 سال تخمین زده می‌شود بسیاری از گونه‌های همراه از جمله بادام و بنه در سطح آبگیری تاج سد زیر آب مدفون و نابود می‌شوند.
وی درخصوص ارزش زیست‌محیطی و اکولوژیکی جنگلهای این نقطه تصریح کرد: از آنجایی که جنگلهای زاگرس 60درصد آب شیرین کشور را تامین می‌کنند، حفظ و صیانت از این جنگلها از اهمیت بالایی برخوردار است. این نکته‌ای است که پروفسور مانفرد لکسر، رئیس انستیتو جنگل‌شناسی وین در بازدیدی که هفته قبل از جنگلهای شمال و خارج از شمال کشور داشت بر آن تأکید کرد و گفت اولویت حفظ جنگل در جهان، جنگلهای مناطق خشک و نیمه‌خشک است چرا که جنگلهای نواحی مرطوب و نیمه‌مرطوب به دلیل بارندگی زیاد و قدرت خاک درصورت تخریب، توان احیای مجدد را دارند، اما جنگلهایی نظیر جنگلهای بلوط که در ناحیه زاگرس و در مناطق خشک و نیمه‌خشک واقع شده‌اند به دلیل کاهش بارندگی و فقر خاک امکان رویش مجدد و احیای دوباره را ندارند.
یوسفی افزود: حفظ جنگلهای بلوط به این دلیل ضروری است که این جنگلها در تنظیم سفره‌های آبهای زیرزمینی و تامین آب شیرین نقش بسیار مهمی ایفا می‌کنند.
مدیرکل دفتر امور منابع جنگلی، گزینه پیشنهادی سازمان متبوع خود را برای حفظ جنگلهای بلوط، جلوگیری از آبگیری سد کارون 4 ذکر کرد و گفت: این نخستین گزینه پیشنهادی ماست اما چنانچه بنابه مصالحی ناگزیر به آبگیری این سد باشند ضروری است نسبت به 5 الی 6 برابر پوشش گیاهی جایگزین، آن هم به صورت مصوب اقدام شود و در این صورت وزارت نیرو باید با تامین خسارات تعیین شده نسبت به احیاء 6 برابر پوشش جنگلی تخریب شده ملزم شود.
