در این بیینال در دو بخش ملی و بین‌المللی و یک بخش جنبی، با حضور طراحانی از ایران و 44 کشور جهان، 36 اثر از ایران و شش اثر از دیگر کشورها به عنوان برنده شناخته شدند.
هنرمندان ایرانی در بیینال ملی در هفت بخش نشانه و نشانه نوشته، طراحی جلد، صفحه‌آرایی، طراحی وب و مولتی مدیا، آگهی مطبوعات، آگهی شهری و بسته‌بندی رقابت کردند. در بخش جنبی نیز آثار طراحان در یک مسابقه پوستر با سه موضوع گفتگو، میراث فرهنگی و ترافیک بررسی شد.
در هفت نمایشگاه جنبی نیز آثاری از صادق بریرانی، مرتضی ممیز، آنته لنز، کرولانسکی، هیأت داوران و 100 پوستر برگزیده از پوسترهای معاصر فرانسه به نمایش گذاشته شد.
در بخش بین‌المللی نهمین دوسالانه طراحان گرافیک جایزه سوم به پیمان پورحسین از ایران تعلق گرفت.
پورحسین پوستر «امیلی» را به سفارش گروه نمایش آدمک طراحی کرده است. او که پیش از این هم برای نمایش‌های این گروه پوسترهایی ارائه داده درباره پوستر برنده‌اش می‌گوید: «به جای توضیح تصویری متن نمایشنامه (که همه داستان را برملا می‌کرد) سعی کردم با ایجاد رابطه‌های نامشخص بین شخصیت‌ها و اتفاقات، جرقه‌هایی را در ذهن بیننده ایجاد، و کنجکاویش را برای دیدن نمایش تشدید کنم.»
پورحسین معتقد است بیینال گرافیک را نه با دیگر دوسالانه‌های معتبر جهان، بلکه با خودش باید مقایسه کرد: «پرواضح است این نمایشگاه راه بسیار پرارزشی را پیموده و از پیشرفت مناسبی برخوردار بوده است.
به نظر من ترکیب هیأت انتخاب آثار و بخش جنبی از نقاط مشخص برتری این دوسالانه نسبت به قبل بوده است. این بار هیأت انتخاب از مهمانان خارجی سرشناس‌تر و ترکیب بلند بالاتری از طراحان صاحب سبک داخلی تشکیل شد.» این هنرمند که تحصیلاتش را در مقطع کارشناسی ارشد به پایان رسانده، طراحی، ابعاد و تکنیک چاپ پوسترهای فرانسوی را از تأثیرگذارترین بخش‌های این نمایشگاه می‌داند.
جایزه بزرگ مرتضی ممیز، امسال به تهمتن امینیان تعلق گرفت که در پنج بخش بیینال ملی شرکت کرده، و در 3 بخش طراحی لوگو، آگهی مطبوعاتی و پوستر با موضوع ترافیک در بخش جنبی، برتر شناخته شد. امینیان ترجیح می‌دهد سطح کلی کارهای امسال را با بیینال هفتم مقایسه کند: «در بخش آگهی شهری و مطبوعاتی هم تعداد آثار کمتر بود و هم نسبت به دیگر بخش‌ها، کیفیت پایین‌تری داشت.
معمولاً اکثر افتخارات گرافیک ما مربوط به حوزه فرهنگی است، نه تجاری. در بخش نشانه کارهای پذیرفته شده خوبی به چشم می‌خورد.» امینیان 31 ساله، که در کارنامه‌اش جایزه ممتاز ایکوگرادا و رتبه نخست اولین دوسالانه پوستر جهان اسلام را دارد، معتقد است بخش انتخاب آثار باید با سخت‌گیری بیشتری انجام شود تا بهتر و یکدست‌تر پیش رفت: «تفاوت خصوصاً در بخش صفحه‌آرایی و جلد کتاب، محسوس بود.
هنرمندان ما توانایی ارائه آثار ارزشمندتر با قابلیت بهتر دیده شدن را دارند. می‌توان در دوسالانه‌های بعد داوری را نیز تخصصی‌تر، تقسیم کرد. طبیعتاً ممکن است شخصی در بخش فرهنگی و شخص دیگری در بخش آگهی تجاری، نکته سنج‌تر باشد. اگر برای هر بخش داوران خاصی داشته باشیم، آثار با روش جدیدی سنجیده می‌شوند.»
فرشاد رستمی، که پوسترش با موضوع ترافیک در بخش جنبی، جایزه اول را به دست آورد، داوری امسال را مفهومی‌تر از قبل- که فرم‌گرایانه بود- می‌داند. به اعتقاد او دیدن مجموعه‌ای از آثار داخلی، حتی اگر سطح‌شان پایین باشد، خیلی مهم و مؤثر است: «به هر حال بضاعت ما همین است.
برای من دیدن تعداد زیادی از آثار داخلی، جذابیت داشت چون ملموس و واقعی بودند. در عین حال رشد کیفی آثار دیده می‌شد. گرایش به تبلیغات و بسته‌بندی – و نه فقط پوستر– باید پررنگ‌تر شود، چون نیاز به آنها هم حس می‌شود.
اگر در طول سال نیز نمایشگاه‌هایی در بخش تبلیغات تدارک دیده شود، ضعف‌های این دوره از بین می‌روند.» به نظر رستمی به نمایش گذاشتن آثار دیگری از هنرمندان خارجی، به جز پوستر، و در نتیجه ارتباط هنرمندان داخلی با آثار خارجی به خصوص در حوزه تبلیغات بسیار مفید و مؤثر است.
فرشاد رستمی، داوری در بخش وب و مالتی مدیا را هم براساس ظاهر و دیزاین و هم کاربرد می‌داند. از سوی دیگر امیرعلی قاسمی که جایزه ویژه ایکوگرادا به پوستر دورنگ او تعلق گرفته، معتقد است وب و مالتی مدیا بهتر است در کنار هم سنجیده نشوند: «علاوه بر این، در داوری این بخش جای خالی کسی که علاوه بر تجارب مختلف گرافیکی، تبحر خاصی در طراحی سایت داشته باشد، به نظر خالی می‌آمد.»
قاسمی که پوستر برنده‌اش پیش از این نیز در تایوان و کره‌جنوبی دو جایزه کسب کرده و در بیینال ورشو نیز ارائه شده، مشکلات زیاد برگزاری بیینال را عامل خسته‌کننده و فرساینده در بخش ملی می‌خواند: «انتظار می‌رود که یک نمایشگاه حداکثر خلاقیت و پتانسیل ممکن را نشان دهد.»
طراحی نشانه فرهنگستان هنر برای مهران زمانی جایزه سفر مطالعاتی سه ماهه به فرانسه را به همراه داشت. زمانی که فارغ‌التحصیل نقاشی و مشغول گرافیک است، سطح بالاتری از آثار مدنظرش بوده: «هنوز در پوستر و تبلیغات جای کار زیادی هست. هویت ایرانی هم با اصالت ذاتی کار به دست می‌آید، نه با مد. هنرمند هر جای دنیا باشد، اگر به شناخت کافی برسد، نه کلیشه‌ای می‌شود و نه سطحی.»
