به گفته‌ی کارولین آلدوین(1) استاد علم پیری شناسی(2) در دانشکده بهداشت عمومی و علوم انسانی درOSU، دینداری موجب منظم شدن رفتارها و عادات (بهداشتی- سلامتی) می‌شود. معنویت نیز هیجانات و احساسات را تنظیم و تعدیل می‌کند.
آلدوین و همکارانش مشغول پژوهش و مطالعه به منظور تشخیص و پی بردن به ارتباط سودمند دینداری و معنویت با سلامت هستند.
نتیجه‌ی تحقیقات، مدل نظری نوینی است که دو خط سیر مجزا را مطرح می‌کند.
دینداری، از جمله پیوستگی رسمی با مذهب و شرکت در مناسک مذهبی، منجر به شکل‌دهی رفتارها و عادات خوب می‌شود که با سلامت فرد همسو است. معنویت، شامل نماز و نیایش‌های شخصی احساسات و هیجانات را تنظیم و تعدیل می‌کند و تاثیرات فیزیواوژیک خوبی از جمله بهبود فشارخون دارد.
یافته‌های این تحقیقات به تازگی در مجله‌ی روانشناسی دین و معنویت(4) منتشر شده است. نویسندگان همکار در این پژوهش، کریستال ال پارک از دانشگاه کنتیکت(5)، و یو جین جونگ و ریتویک نات از OSU بودند.
به گفته ی آلدوین: هیچکس تا به حال، تمامی مدل‌های مختلف چگونگی تاثیر مذهب بر سلامت را بررسی نکرده است.
به عقیده‌ی وی، احتمالا تاثیرات مذهب و معنویت بر سلامت، با هم همپوشانی دارند.
تحقیقات بیشتری برای آزمودن این نظریه و پی بردن به تفاوت‌های آن‌دو، مورد نیاز است.
هدف از این تحقیقات، کمک به محققان برای توسعه و پیشبرد اقدامات بهتر به منظور بررسی ارتباط مذهب، معنویت و سلامت و سپس ارائه مداخلات بالینی ممکن می‌باشد.
منابع:
[1] Oregon State University
[2] Carolyn Aldwin, PhD
[3] Gerontology
[4] Psychology of Religion and Spirituality
[5] University of Connecticut
