ماراتن دعوت نشست‌ها و برنامه‌های مختلف از ابراهیم حاتمی‌کیا از نخستین روزهای پس از اختتامیه آغاز شد و او در روزهای گذشته در تمام این حضورها قدر تریبون را دانست و حرف‌هایش را زد. خالق «چ» به واکنش‌های ریز و درشت به حرف‌هایش را هم در کمترین زمان ممکن پاسخ گفت. حاتمی‌کیا از عصر تا شب روز یکشنبه در 2 مراسم مختلف شرکت کرد و حرف‌های انتقادی بسیاری زد.
جشنواره ایرانی به جای فجر
کارگردان فیلم خاطره‌انگیز «آژانس شیشه‌ای» عصر دیروز به دانشگاه شهید بهشتی رفت و «چ» را در میان دانشجویان دید. بعد کلی برای آنها حرف زد و از دانشجویان و مخاطبان فیلم خود حسابی تعریف کرد. او البته بخشی از حرف‌هایش را برای یک مراسم دیگر گذاشته بود؛ اختتامیه سومین هم‌اندیشی گفتمان سینمای انقلاب اسلامی در مجموعه فرهنگی هنری شهدای سرچشمه.
حاتمی‌کیا پس از دریافت جایزه ققنوس چوبی لب به سخن گشود و مستقیم رفت سراغ جشنواره. او گفت: من به جشنواره معترض بودم نه به سیمرغی که نگرفتم. این کج‌اندیشی احتیاج به روشنگری دارد و همچنان پافشاری می‌کنم که جریان جشنواره فیلم فجر از جریان انقلاب در این سال‌ها زاویه گرفته است. مشکلی نیست به هر حال این جشنواره برای این مملکت است. من پیشنهاد می‌کنم نام جشنواره فیلم فجر را عوض کنند و بگذارند جشنواره ایرانی.
سال نو، صراحت نو
حاتمی‌کیا در بخش دیگر حرف‌هایش با اشاره به نزدیک شدن سال جدید گفت: الان در سال 92باید کنتورها را صفر و دوباره راه را آغاز کنیم. در حال حاضر به سوژه‌ها آب بسته‌اند و از مسئله اصلی فاصله گرفته‌ایم. دور و بر این گربه خیلی‌ها نشسته‌اند و باید صریح‌تر صحبت کرد. من مخالف شرکت در جشنواره‌های خارجی نیستم اما وقتی ما مماس با آنها حرکت می‌کنیم باید شک کنیم. تیرهای زهرآگینی به طرف ما گرفته‌اند و در این حوزه نیاز به سپرهایی داریم که جلوی آنها قرار بگیرد.
شکایت کجا بریم؟
سیدناصر هاشم‌زاده و وحید جلیلی دیگر سخنرانان همایش گفتمان انقلاب اسلامی بودند. هاشم‌زاده گفت: اینکه انقلاب ما محقق شده و تفکرش را از دیانت گرفته است، پس مطمئنا سینمای ما هم می‌تواند وارد این عرصه شود. این نقد وارد است که امروز اگر همه‌‌چیز ما اسلامی است، چرا سینمای ما اسلامی نیست. اگر چنین برنامه‌ای برگزار می‌شود نشان از آن است که به سینمای انقلاب توجه نمی‌شود. حتی مدیریت‌های فرهنگی ما هم به این مسائل توجه ندارند. جلیلی هم در حرف‌هایش به جشنواره و سینمای ایران تاخت و گفت: امسال 50فیلم در جشنواره دیدیم و اگر همین2 یا 3 فیلم دفاع‌مقدسی نبود، آبروی جشنواره می‌رفت. این جشنواره، جشنواره فلاکت بود؛ هم میلیاردرش مفلوک بود هم روحانی‌اش هم فیلمساز مشهورش .ما به امید نیاز داریم نه تخدیر. سینمای ما باید طرح مسئله داشته باشد. سریال «وضعیت سفید» نمونه‌ای از همین طرح مسئله‌ها بود و در کنار بیان مشکلات، امید را هم داشت. ما به سینمای صریح نیاز داریم. سینمایی که دغدغه و امید داشته و مردمی باشد.
حرف‌های عصرگاهی
حاتمی‌کیا چند ساعت پیش از آنکه جایزه‌اش را در همایش گفتمان انقلاب بگیرد، به مرکز همایش‌های بین‌المللی دانشگاه شهید بهشتی رفت و درباره خیلی چیزها حرف زد؛ از رای‌هایش در 2 انتخابات اخیر تا نگاه به فیلم جنجالی جشنواره امسال. او گفت: وقتی حرف‌هایم گزینشی پخش می‌شود، دچار غصه می‌شوم. مثلا وقتی از فیلم آقای درویش صحبت می‌کنم یا اصلا منعکس نمی‌شود یا خیلی کم. این در حالی است که برخی حرف‌هایم گاهی چنان برجسته می‌شود که شب چندبار روی آنتن تلویزیون می‌رود و من نمی‌دانم این از حُب علی است یا بغض معاویه؟
حاتمی‌کیا با اعلام اینکه جزو آرمان‌گراهای مذهبی محسوب می‌شود و با لائیک‌ها ارتباط ندارد، افزود: فیلم «عصبانی نیستم» قشنگ بود و غصه جامعه را مطرح می‌کرد. من تلفنی با درمیشیان صحبت کردم و گفتم ای کاش این فیلم را به سیاست وصل نمی‌کردی، چون حرف فیلم خیلی بزرگ‌تر از این بود که به جریان سیاسی وصل شود. ما نباید وابسته جریان‌ها شویم. 2 روز دیگر اینها می‌روند و کسان دیگری می‌آیند. معتقدم فیلم درمیشیان اگر آن رنگ و لعاب‌های سیاسی و شبه بیانیه را نداشت، خیلی ماندگارتر می‌شد.
