به گزارش همشهری آنلاین، در این نمایشگاه هشت نقاشی رنگ و روغن که نتیجه سه سال فعالیت خلاقانه هنرمند است با موضوع همیشگی فضاهای خالی و اشیایی که مدت هاست مورد استفاده قرار نگرفته اند در معرض تماشا گذاشته شده است.
افسریان در بوم های نقاشی هایش نوعی گرامیداشت توامان با حسی غربتی غریب برای اشیاء یا حتی گوشه ای از مکان های از یاد رفته بازتاب می‌دهد که روزگاری ارج و قربی داشتند و امروز دیگر از آن روزگاران فاصله بسیار دارند؛ یک سینی، یک دیوار خانه یا حتی یک آبراه در حمام؛ هر یک بازگو کننده نوستالژهایی هستند که در قاب افسریان جان می‌گیرند.
او در مورد آثار تازه اش در این نمایشگاه گفت: «من در این مجموعه، نقاشی هایی از مکان ها و اشیایی قدیمی را به تصویر کشیده ام.
این مکان ها احساس خاصی را در ما زنده می‌کنند. این خانه ها و مکان های قدیمی را دوست دارم و قبل از آنکه آنها را تخریب کنند به سراغ آنها می‌روم اگر امکان آن باشد در مکان مورد نظر نقاشی می‌کنم در غیر این صورت از آنها عکس می‌گیرم و عکس ها را در آثارم به کار می‌گیرم».
او اضافه کرد: «سینی، لوستر، مبلمان قدیمی و ... اشیایی هستند که مدت ها با آنها زندگی کرده ایم و احساس خاصی نسبت به آنها پیدا کرده ایم. دوست دارم آنها را این گونه به تصویر بکشم.
آثار تازه افسریان از نظر بیان مفهومی در ادامه آثار قبلی او ارزیابى مى‌شود اما وى توانسته با خلق تفاوت هایی تکنیکی و نیز ارائه تازه اى در بافت کمپوزیسیون فضایى نو در بوم هایش به نمایش بگذارد.
افسریان در این باره گفت: «فضاهاى آثار مجموعه «بر بساطی که بساطی نیست» خلوت تر و مینی مال ترند.
این تفاوت از نظر تکنیکی در اجرای آثار نیز وجود دارد. در این آثار لایه هایی که روی هم آمده اند با آثار قبلی تفاوت دارند و مرزهای اتصال رنگ ها با هم تغییر کرده است و کیفیت اتصال رنگ ها و تن ها برایم مهم بوده است.
او در مورد انتخاب عنوان «بر بساطی که بساطی نیست» برای مجموعه آثار تازه اش گفت: این عنوان را بر اساس شعر داروگ نیما یوشیج انتخاب کردم زیرا احساس نزدیکی با حال و هوا و فضای شعری نیما دارم.
او در مورد استفاده از عکس در نقاشی هایش گفت: «در بعضی از مکان ها که امکان آن وجود ندارد که در همانجا نقاشی کنم، عکس می‌گیرم و در کامپیوتر به نور و کنتراست مورد نظر می‌رسم و از آن عکس چند پرینت می‌گیرم زیرا در پرینترهای مختلف رنگ عکس ها متفاوت می‌شود به همین دلیل گزینه های رنگی متنوعی برای کار کردن دارم.
البته خودم بیشتر ترجیح می‌دهم از روی عکس کار نکنم زیرا مشاهده حضوری و مستقیم اشیاء، رنگها و نورها را بسیار گریزان و دست نیافتنی می‌کند و تلاش برای به چنگ آوردنشان چالش اصلی من است.
او همچنین در این آثار با نور و سایه، کانسپت مفهومى آثارش را غنا داده و علاوه بر بعد و عمق بخشیدن به سوژه هایش، بار معنایى آن را تقویت کرده است؛ به نحوى که مخاطب در معرض آفتاب کم رمق بوم هاى او، نوعى حس رخوت و سالخوردگى اشیا و مکان ها را با همه وجود لمس مى‌کند.
ایمان افسریان متولد 1353 تهران است او که کارشناسی ارشد تصویر سازی اخذ نموده در نوزده سال گذشته در ایران و گالری و مراکز فرهنگی معتبر نظیر آراریو نیویورک، واتر هاوس اند واو لندن، ارنست هیگلروین، دوسالانه هنر آسیا تایپه، موزا نتورم فرانکفورت، خانه هنرمندان مسکو و نیز آرت فرهای لندن و استانبول و .... آثارش به معرض تماشا در آمده است.
افسریان از سال 1382 تاکنون مسئولیت مدیریت هنری فصلنامه «حرفه : هنرمند» را بر عهده دارد و نمایشگاه «بر بساطی که بساطی نیست» هفتمین نمایشگاه انفرادی او محسوب می‌شود.
این نمایشگاه تا 29 آذر ماه در گالری اثر واقع در خیابان ایرانشهر، رو به روی خانه هنرمندان، شماره 16 دایر است و علاقمندان می‌توانند از این آثار یکشنبه تا پنجشنبه از ساعت 11 تا 20 و جمعه ها از ساعت 16 تا 20 دیدن کنند.
گالری اثر شنبه ها تعطیل است.
