براساس گزارش لایو‌ساینس، گروهی از دانشمندان در سمپوزیومی که در کتابخانه کنگره آمریکا برگزار شد پرسش‌هایی از قبیل آینده بشر چگونه خواهد بود؟ آیا بشر با تکنولوژی رابطه ای طولانی‌مدت و پایدار برقرار خواهد کرد؟ چه بخش‌هایی از طبیعت باید توسط انسان حفظ شود؟ و پرسش‌هایی از این قبیل را مطرح کردند.
به گفته دیوید گرینسپون رئیس کتابخانه کنگره ردپای نوع بشر از قابلیت سازگاری بالایی برخوردار است،سوال این‌جا است که آیا انسان می‌تواند این سازگاری را حفظ کند؟ به گفته وی انسان شاید قدرت پیش‌گویی آینده تمدن را نداشته‌باشد، اما می‌توان از طریق مدلسازی‌های علمی،تاریخ و تخیلات انسانی دیدگاه‌هایی را درباره این آینده به دست آورد.
تعدادی از دانشمندان برای تشریح دوره زمین‌شناسی که طی آن فعالیت‌های انسانی برروی اکوسیستم سیاره تاثیر شدیدی به جا می‌گذارد از عبارت آنتروپوسن استفاده می‌کنند. یکی از مشکلاتی که انسان در این دوران با آن مواجه خواهد بود از دست رفتن تنوع گونه‌های زیستی است. همه انسان‌ها با خطر کاریزماتیک انقراض بزرگ،انقراض گونه‌های بزرگی از قبیل ببرها و کرگدن‌ها آشنایی دارند اما اگر زمانی برسد که گونه‌های کوچکتر نیز از بین برود چه رخ خواهد داد؟ به گفته دیوید بیللو خبرنگار و یکی از حاضران در این جلسه، انسان به روزی خواهد رسید که تنها یک نوع پروانه در زمین خواهد ماند.
به گفته دانشمندان بشر باید اطلاعات ژنتیکی جانداران مختلف را حفظ کند،البته این اطلاعات لازم هستند اما کافی نیستند و بشر باید اطلاعات مربوط به چگونگی تعامل گونه‌های زیستی با اکوسیستم نیز حفظ کند.
به گفته دانشمندان توانایی سازگاری و بهبود محیط اطراف در بشر تاکنون توانسته گونه‌های زیستی را زنده نگه دارد، اما برای حفظ این گونه‌ها در قرن‌های آینده بشر باید خود را نیز یک گونه زیستی در نظر بگیرد.
به گفته محققان بشر باید نسبت به زمین مسئولیت اخلاقی داشته باشد. محققان کمبود مسئولیت بشر را به تراژدی منابع مشترک طبیعی،اصطلاحی اقتصادی به معنی بی‌توجهی افراد نسبت به از بین رفتن منابع مشترک به واسطه فعالیت انفرادی در راستای منافع خود و نه منافع کل گروه،نسبت می‌دهند.
دانشمندان بر این باورند پاسخ این پرسش که آیا ما در برابر فرهنگی که به شدت درحال تکنولوژیکی شدن است توان بقا خواهیم داشت یا نه، به تعیین دقیق مفهوم واژه "ما" بستگی دارد.
