دستشان درد نکند، وسیله‌ی نقلیه‌ی خوبی است. دو چرخ دارد مثل یک آدم دوپا و سریع و سبک است، با امکان نمایش بالا! اما کاش قبل از آمدنش به ایران، فرهنگش را هم می‌آوردند.
اولین ایده‌ی ساخت یک وسیله‌ی موتوری دوچرخ و احتمالاً اولین موتور سیکلت را یک آلمانی به نام «گاتلیب دایملر» در شهر بادکانستات (شهری که از سال ۱۹۰۵ بخشی از اشتوتگارت شد) در سال ۱۸۸۵ عملی واجرا کرد.
از آن‌سو «کارل بنز» در همان سالى که دایملر موتورسیکلت خود را به آزمایش گذاشت، یک سه چرخه‌ی موتورى را که خودش ساخته بود، در شهر مانهایم آزمایش کرد و این سه چرخه‌ی موتورى، نخستین اتومبیل بنز جهان محسوب مى‌شود. گاتلیب دایملر و کارل بنز به‌طور مساوى مخترعان موتورسیکلت و اتومبیل محسوب مى‌شوند.
این دو وسیله‌ی نقلیه به زودى جاى خود را در دنیای متمدن بازکردند و تغییرات بعدى که در ساختن موتورسیکلتها به عمل آمدند، به جز تکامل و تغییرشکل، چیز دیگرى نبود.
برای آن که آورد
شروع فعالیت موتور سواری در ایران به اواخر دهه‌ی 20 خورشیدی بر می‌گردد. آن زمان با ورود موتورهای انگلیسی به کشور، عده‌ای از علاقه‌مندان در روزهای تعطیل، نمایش موتور سواری را در میدان ارک تهران و جلالیه (پارک لاله‌ی فعلی) شروع کردند.
در آن سال‌ها انواع موتورسیکلتهای انگلیسی به‌دست بازرگانان ایرانی به کشور وارد می‌شد. این موتورسیکلتها نزدیک به 20 سال یکه تاز بازار موتورسیکلت ایران بودند. در اواخر دهه‌ی30 خورشیدی، موتورسیکلتهای ایتالیایی و آلمانی و فرانسوی هم وارد ایران شدند.
با توجه به کاربری‌های خاص موتورسیکلت و نیاز به این وسیله‌ی نقلیه در شهر، بازار موتورسیکلت رونق پیدا کرد. در اواخر دهه‌ی 40 خورشیدی موتورسیکلتهای ژاپنی هم که اولین آن‌ها یاماها بود، وارد بازار موتورسیکلت ایران شدند و دیگر نرفتند.
وضع امروزمان را هم که می‌بینید؛ از تعداد موتورسیکلتها گرفته تا نوع احترامشان به قانون، به عابران پیاده و به جان خودشان!
موتور چوبی گاتلیب دایملر
