کارگردان‌های شاخصی که اغلب‌شان در دوره‌های گذشته کن مورد توجه قرار گرفته‌اند با تازه‌ترین اثرشان به مهم‌ترین فستیوال سینمایی جهان آمده‌اند. آنچه پیش رو دارید مروری است بر آثار نامدارترین کارگردانان حاضر در کن؛ ضمن اینکه باید به نام‌هایی چون فرانسوا ازون، عبداللطیف کشیشه، آمات اسکالانته، محمت صالح هارون و تاکاشی میاکه نیز اشاره کرد که منتقدان، آثارشان را مهم ارزیابی کرده‌اند.
برادران کوئن: جوئل و ایتان کوئن محبوب‌ترین فیلمسازان آمریکایی نزد مدیران کن هستند؛ 2برادر نابغه‌ای که بیش از 2دهه است با اغلب فیلم‌هایشان به مهم‌ترین فستیوال سینمایی جهان آمده‌اند و جایزه هم برده‌اند. یک نخل طلا و 3جایزه بهترین کارگردانی در کارنامه کوئن‌ها آنها را به پرافتخارترین فیلمسازان آمریکایی 2دهه اخیر کن مبدل کرده است. آنها امسال با «درون لوین ایویس» به کن آمده‌اند؛ اثری موزیکال با بازی کری مورگان، جاستین تیمبر لیک، جان گودمن و اسکار ایسکاک. فیلم تازه کوئن‌ها درباره یک خواننده فولک نیویورکی در دهه60 است؛ موزیکالی که می‌گویند خیلی هم به قواعد ژانر وفادار نیست و در‌عوض یک اثر کوئنی تمام عیار است. منتقد گاردین، برادران کوئن را جزو مافیای کن نامیده و برایشان بخت زیادی جهت موفقیت قائل شده است.
جیم جارموش: اواخر دهه80 و زمانی که جارموش فیلمساز گمنامی بود و تازه اولین فیلمش را ساخته بود، فستیوال کن به این فیلم توجه نشان داد. «عجیب‌تر از بهشت» فیلمی سیاه و سفید که با برداشت بلند و شیوه پلان- سکانس ساخته شده بود در کن درخشید و پس از آن جارموش به فیلمسازی مهم مبدل شد. جارموش تاکنون با 7فیلم خود به کن آمده و 4 بار هم موفق به دریافت جایزه شده است و آنقدر پیش مدیران این فستیوال اعتبار دارد که در وقت اضافه فیلمش را به فهرست مسابقه وارد کنند.«فقط عاشقان زنده می‌مانند» نام فیلم تازه جیم جارموش است که در آلمان فیلمبرداری شده. فیلم درباره موزیسین جوانی است که دچار افسردگی شده است. تیلدا سویینتون و میا واسیکوفسکا بازیگران اصلی فقط عاشقان زنده می‌مانند هستند.
الکساندر پاین: با فیلم «فرزندان» به عنوان کارگردانی صاحب سبک و خوش‌قریحه جایگاهی بالا میان علاقه‌مندان سینما یافت و اگر پدیده «آرتیست» نبود احتمالا جوایزی بیش از اسکار بهترین فیلمنامه را دریافت می‌کرد. الکساندر پاین که پارسال جزو هیأت داوران کن بود امسال با «نبراسکا» به کن آمده و از گزینه‌های جدی نخل طلا به شمار می‌آید. او پیش از این با فیلم‌های «درباره اشمیت» و اپیزودی از فیلم «پاریس دوستت دارم» به کن آمده بود. فیلم تازه پاین درباره پیرمرد فقیری است که در مونتانا زندگی می‌کند و بارها از خانه‌اش گریخته تا به نبراسکا برود؛ جایی که پیرمرد فکر می‌کند در آنجا برنده جایزه یک میلیون دلاری شده است. در این مسیر پسرش با او همراه می‌شود و به تدریج خاطرات پیرمرد از زادگاهش پیش چشمانش زنده می‌شود. نبراسکا اثری جاده‌ای است و برخی از منتقدان آن را از بخت‌های جدی نخل طلا دانسته‌اند.
استیون سودربرگ: این کارگردان مشهور را هم باید جزو گروه بچه‌های کن دانست؛ فیلمسازانی که اولین بار جشنواره کن مهر تأیید بر استعداد و توانایی‌شان زده است. سودربرگ با اولین فیلم بلند سینمایی‌اش نخل طلا گرفت و به عنوان یک پدیده به علاقه‌مندان سینما معرفی شد. از آن دوران سال‌های زیادی می‌گذرد و سودربرگ هم با آنکه در ابتدای فعالیت فیلمسازی متعلق به جبهه سینمای مستقل و هنری بود به هالیوود رفت و میان ساخته‌های شخصی‌اش، کارگردانی پروژه‌های پرهزینه هالیوودی را نیز بر عهده گرفت. «یازده یار اوشن» معروف‌ترین فیلم تجاری سودربرگ است و این کارگردان پرکار کنار تریلرهای پرفروشی که ساخته، هرگاه فرصتی پیش آمده سراغ علایق شخصی‌اش نیز رفته است. او امسال با فیلم «پشت چلچراغ‌ها» در کن حاضر شده؛ فیلمی درباره یک پیانیست مشهور که زندگی پرفراز و نشیبی را پشت‌سر گذاشته است. مت دیمون و مایکل داگلاس بازیگران اصلی این فیلم هستند.
رومن پولانسکی: یکی از شاخص‌ترین کارگردانان اروپا که همچنان فیلم می‌سازد؛ بازمانده‌ای از نسل غول‌های دهه60 که با فیلم‌هایشان سینما را متحول کرده‌اند. رومن پولانسکی گرچه سال‌هاست فیلم درخشانی نساخته ولی هنوز هم فیلمساز شاخصی محسوب می‌شود و هر فیلم تازه‌اش می‌تواند یک اتفاق مهم سینمایی ارزیابی شود. پولانسکی که برای فیلم «پیانیست» نخل طلا را برده امسال با فیلم «ونوس در جامه‌ای از خز» به کن آمده است. فیلم تازه این کارگردان لهستانی درباره هنرپیشه جوانی است که می‌خواهد نقش اصلی یک فیلم را به دست بیاورد. ونوس در جامه‌ای از خز براساس یک نمایشنامه که در برادوی هم اجرا شده، جلوی دوربین رفته است. «کشتار» فیلم قبلی پولانسکی هم اقتباسی از نمایشنامه معروف یاسمینا رضا اثری کاملا تئاتری بود. باید دید پولانسکی در هشتمین دهه زندگی‌اش چه کرده است و آیا می‌تواند موفقیت پیانیست را تکرار کند یا خیر؟
جیمز کری: کارگردان آمریکایی محبوب کن که امسال با فیلم «مهاجر» جزو نامزدهای نخل طلاست. در مهاجر ماریون کوتیار نقش زنی را بازی کرده که در آمریکا درگیر تئاترهای کمدی می‌شود. منتقد گاردین، فیلم مهاجر را یادآور آثار وودی‌آلن دانسته و آن را اثری کنجکاوی برانگیز ارزیابی کرده است.
جان فرانکو: با اقتباسی از رمان «گوربه‌گور» نوشته ویلیام فاکنر به کن آمده است. این فیلم هم در آخرین لحظات به فهرست آثار حاضر در بخش مسابقه جشنواره امسال اضافه شد. فیلمنامه را هم خود جان فرانکو براساس رمان فاکنر نوشته است. داری‌باندرین نقش اصلی فیلم گوربه‌گور را بازی کرده است. او در نقش فردی حضور یافته که می‌خواهد آخرین آرزوی مادرش را برآورده کند.
اصغر فرهادی: کارگردان صاحب‌نام سینمای ایران با اولین پروژه‌ای که در خارج از کشور جلوی دوربین برده در بخش مسابقه کن امسال حضور دارد. فرهادی فیلم «گذشته» را در فرانسه فیلمبرداری کرده و ترکیب بازیگرانش کاملا چندملیتی است. علی مصفا، بابک کریمی، برنیس برژ و طاهر رحیم از جمله بازیگران فیلم گذشته هستند؛ فیلمی که مانند جدایی نادر از سیمین یک اثر ملودرام است و در آن بحران یک خانواده از طبقه متوسط به تصویر کشیده شده. از گذشته به عنوان یکی از بخت‌های جدی نخل طلا نام برده می‌شود و خیلی‌ها امیدوارند اولین کارگردان ایرانی برنده اسکار، بتواند نخل طلای کن را نیز به کارنامه‌اش اضافه کند. فیلم، داستان یک مهاجر ایرانی را روایت می‌کند که برای بازگشت به وطن، همسر و فرزندش را که در فرانسه زندگی می‌کنند ترک می‌کند. بین فیلم‌های شاخص کن امسال، گذشته اولین فیلمی بود که به نمایش درآمد و بازتاب فیلم میان منتقدان و تماشاگران نیز کاملا مثبت بود. اولین اظهارنظرها در مورد گذشته از تداوم موفقیت کارگردان جدایی... حکایت دارد.
