دیدن این نمایشگاه و بازدید از هر غرفه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی که عملکرد مجموعه‌های خود را با خط درشت و واضح نوشته بودند، ناخودآگاه شعر «خوش‌تر آن باشد که سر دلبران / گفته آید در حدیث دیگران» را به ذهن متبلور می‌کرد.
2 - قطعا نمی‌توان برخی از عملکردهای وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی را نادیده گرفت اما سؤال اینجاست که چه نیازی به برجسته‌کردن کارهایی است که برخی از آنها در حقیقت جزو وظیفه‌های این وزارتخانه است؟ گشتی کوتاه در این نمایشگاه نشان می‌دهد که این وزارتخانه و سازمان‌های تابع چقدر کار کرده‌اند. چه اقدامات جدیدی، مؤسسه‌ها و مراکز فرهنگی جدیدی راه‌اندازی کرده‌اند، هر چه که هست این نمایشگاه بخشی از کارنامه این وزارتخانه است و قطعا بخشی از فعالیت‌ها و کارها از قلم افتاده، همانطور که بعضی از کم کاری‌های معاونت‌های مختلف نیز در این میان به چشم می‌خورد.
3 - در لیست کارهایی که معاونت هنری انجام داده‌است، حتی نام مؤسسه تازه‌تاسیس ارکسترهای ایرانی که مدت کوتاهی است تشکیل شده به چشم می‌خورد؛ مؤسسه‌ای که هنوز در مرحله آزمون و خطاست و البته در تلاش است که مشکلات ارکسترهای وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی را برطرف کند. حتی در لیست کارهای این معاونت راه‌اندازی طرح تئاتر در خانه هم دیده می‌شود؛ طرحی که این روزها چندان خبری از آن به گوش نمی‌رسد. اما نکته عجیب در این میان این است که اسمی از مؤسسه هنرمندان پیشکسوت نیست. اگرچه راه‌اندازی این مؤسسه را باید در دوره معاونت پیشین جست اما شکل گرفتن این مؤسسه و بودجه‌دارشدنش و عملکرد آن مسئله‌ای است که بدنبود در این نمایشگاه جایی برای آن در نظر گرفته می‌شد؛ خصوصا که این مؤسسه در میان موسسه‌ها و مراکز دیگر شأن کاربردی بیشتری دارد و حضورش می‌تواند مشکلات زیادی از دوش هنرمندان پیشکسوت بردارد.
4 - طبیعی است که کارهای ناتمام معاونت هنری در این نمایشگاه جایی به‌خود اختصاص نداده باشند و بیشتر از کارهایی گفته شده که تازه طرح آن نوشته شده و برخی از آنها حتی در مرحله آزمون و خطا هستند. جای خالی نقد در این نمایشگاه بسیار به چشم می‌خورد خصوصا که راه‌اندازی این نمایشگاه با این دکور نیاز به صرف هزینه‌های زیادی دارد، آن هم زمانی که همه مسئولان از کمبود بودجه سخن می‌گویند و هنرمندان زیادی هنوز مطالبات خود را دریافت نکرده‌اند.
5 - عملکرد وزارت ارشاد نیاز به بررسی جدی و علمی دارد که نه در این یادداشت کوتاه می‌گنجد و نه در قالب نمایشگاهی به اسم ره توشه. اما برای اینکه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بتواند گام‌های بعدی خود را محکم‌تر بردارد، نیاز دارد که مسئولان هنری به نقد رسانه‌ها نگاه جدی‌تر و دوستانه‌تری داشته باشند و به جای اینکه با صرف هزینه نمایشگاه برگزار کنند، اجازه بدهند که شرح کارهایشان در حدیث دیگران گفته شود.
