بر اساس گزارش پاپ‌ساینس، دانشمندان برای تعیین این موضوع، ابتدا DNA موجود در 158 استخوان پا متعلق به گونه‌ای پرنده منقرض شده به نام موآ را استخراج کرده و تعداد آنها را محاسبه کردند. سپس با استفاده از تکنیک تاریخ‌نگاری کربنی سن استخوان‌ها را محاسبه کردند، که از 650 سال تا هفت هزار سال قدمت داشت. با استفاده از این داده‌ها دانشمندان توانستند نیمه عمر این مولکول‌های وراثتی را محاسبه کنند: درحدود 521 سال.
با این‌همه این سرعت برای انسان به اندازه‌ای کند نیست که بتواند از حشره‌ای فسیل شده درون کهربا خون استخراج کرده و دایناسور‌ها را شبیه‌سازی کند. مورتن النتوفت از دانشمندان موزه طبیعی کپنهاگ که بر روی این پروژه کار می‌کند، درباره این ادعا که دانشمندان می‌توانند از فسیل‌های چند میلیون ساله DNA استخراج کنند می‌گوید مطالعه جدید مانند کوبیدن میخ آخر بر روی تابوت شبیه‌سازی گونه‌های منقرض شده باستانی است.
دانشمندان تخمین می‌زنند حتی در ایده‌آل‌ترین شرایط محافظت نیز پیوند‌های DNA طی 6.8 میلیون سال از هم گسسته خواهد شد. جوان‌ترین فسیل دایناسوری موجود 65 میلیون سال قدمت دارد و از آنجایی که دانشمندان برای شبیه‌سازی به رشته‌های بلندی از DNA نیاز دارند، از این رو قدیمی‌ترین DNA قابل استفاده برای انجام شبیه‌سازی باید حداکثر دو میلیون سال قدمت داشته باشد. جوان‌ترین DNA که تاکنون از جانداری کشف شده 500 هزار سال سن دارد.
