لبنانی‌ها تا قبل از این دوره با پنج قهرمانی رکورددار بودند و تیم‌های ایران با چهار، اردن با دو و سوریه با یک‌بار قهرمانی در مکان‌های بعدی قرار داشتند و اگر ایران می‌توانست با توجه به اینکه نخستین میزبانی خود را در این بازی‌ها شاهد بود، قهرمان شود با لبنان مساوی می‌شد. بحث دیگر، استفاده از امتیازات میزبانی بود که فرصتی دست داد تا تماشاگران ایرانی شهامت و جسارت بازیکنان تیم‌ملی را از نزدیک مشاهده و لمس کنند؛ اتفاقی که در 12سال گذشته هرگز نیفتاد و بازیکنان بسکتبال ما مجبور بودند در شرایط سخت و دشوار و نابرابر با حریفان پیکار کنند.
چه‌بسا اگر این بار نیز همت مسئولان بسکتبال نبود و این بازی‌ها در لبنان برگزار می‌شد، نتیجه‌ای غیر از قهرمانی ایران رقم می‌خورد. ولی باید قبول کنیم که یکی از امتیازات میزبانی، استفاده حداکثری از شرایط آن است و اگر مسئولان ورزش ما در همه این سال‌ها به این نتیجه و تصمیم می‌رسیدند، شک نکنید که تعداد موفقیت‌های بسکتبال ایران بیشتر از آنچه تا امروز به‌دست آمده، می‌بود. در این دوره از بازی‌ها اردن با آن تیمی که دو سال پیش ناکامی ایران را در جام ملت‌های آسیا رقم زد فاصله داشت و عراق هم دیگر آن تیم دهه50 نبود؛ زمانی که هنوز خبری از توسعه بسکتبال در کشورهای منطقه مثل امارات، اردن، یمن، فلسطین، قطر و لبنان نبود و عراقی‌ها در زمره تیم‌های مطرح قاره آسیا بودند.
در این میان قابل پیش‌بینی بود که رقابت اصلی بر سر قهرمانی بین تیم‌های ایران و لبنان باشد. لبنانی‌ها در سال‌های اخیر بسکتبالشان پیشرفت زیادی داشته و با اضافه‌کردن بازیکنان خارجی (به‌خصوص آمریکایی) در مقاطع مختلف خود را تقویت کرده‌اند. با وجود این رشد بسکتبال ایران به‌گونه‌ای بوده که در اکثر مواقع به‌راحتی بر آنان غلبه کرده است. در همین مسابقات اخیر تهران، نقش و اهمیت یک بازیکن آمریکایی را در ترکیب تیم لبنان به‌خوبی دیدیم و اگر تری ریشاوی در بازی آخر با بدشانسی روبه‌رو نمی‌شد معلوم نبود تکلیف نتیجه پایانی بازی ایران و لبنان چه می‌شد؛ بازیکنی که به تنهایی 34امتیاز برای لبنان گرفت.
نکته مهم در تیم ایران پیشرفت تیم بود و برد مقابل لبنان می‌تواند آغاز دوباره‌ای برای بسکتبال ایران در آستانه جام ملت‌های آسیای2013 مانیل قلمداد شود و کسب عنوان قهرمانی غرب آسیا خودباوری بیشتری در کنار قهرمانی در کاپ آسیا به تیم ایران خواهد بخشید تا به‌دنبال سومین قهرمانی‌اش در جام ملت‌های آسیا باشد. به‌نظرم ستاره تیم ایران در این بازی‌ها کسی نبود جز اصغر کاردوست که به‌خوبی توانست در وقت اضافه بازی فینال با گرفتن 12امتیاز خیال ایران را بابت داشتن جانشینی شایسته برای حامد حدادی برطرف سازد؛ ضمن آنکه از کیفیت خوب بازیکنانی مثل کامرانی، آفاق و نیکخواه بهرامی هم نباید به آسانی گذشت.
