یک منبع محلی در این‌باره به همشهری گفت: یک‌دستگاه وانت تویوتا 1600در کیلومتر 25محور سرباز به شهرستان مهرستان(زابلی) در حد فاصل روستاهای بیهی و زرد استان سیستان و بلوچستان واژگون شد که متأسفانه یک دانش‌آموز دبستانی به نام بشیر‌احمد آسکانی در دم جان باخت.این منبع آگاه افزود: به‌علت نبود سرویس مناسب ایاب و ذهاب و بعد مسافت مجتمع‌های آموزشی و پرورشی شبانه‌روزی، دانش‌آموزان مجبور هستند به هر طریق ممکن خود را به این مجتمع‌ها برسانند. او اظهار کرد: متأسفانه در این حادثه افزون بر کشته شدن یک دانش‌آموز پسر دبستانی، سه دانش‌آموز دختر دبیرستانی که عازم مجتمع آموزشی شبانه‌روزی بودند به‌شدت مجروح و برای مداوا به مراکز درمانی منتقل شدند.
حوادث مشابه
با ایجاد مجتمع‌های آموزشی دانش‌آموزان مجبور هستند برای رسیدن به محل تحصیل خود کیلومترها راه را طی کنند. البته معلمان نیز با چنین مشکلی روبه‌رو هستند. این مشکل در مناطق مختلف کشور نمود داشته است.امسال در چند حادثه رانندگی جمعی از دانش‌آموزان ومعلمان کشته و مجروح شده‌اند. اواخر آذر‌ماه امسال سرویس معلمان در محور شهرکرد به لردگان دچار حادثه شد و 27معلم زن مجروح و دو معلم نیز کشته شدند.
البته آموزش و پرورش اعلام کرد که سرویس تصادف کرده مربوط به آموزش و پرورش نیست، بلکه معلمان به‌صورت توافقی اقدام به تأمین سرویس ایاب و ذهاب شخصی برای خود کرده بودند.طی چند ماهی که از آغاز سال تحصیلی 92-91می‌گذرد حوادث مشابهی در گوشه و کنار کشور درباره سرویس مدارس رخ داده که هیچ‌گاه آموزش و پرورش توضیحی درباره آنها ارائه نکرده است. البته وزیر آموزش و پرورش گفته من فقط مدیر مدرسه هستم، اگر اتوبوس و سرویس مدرسه در خیابان با مشکلی روبه‌رو شود به ما ارتباطی ندارد.
حاجی‌بابایی اخیرا اعلام کرد: ما مسئول عبور و مرور و رفت‌وآمد به وسیله اتوبوس‌ها و مینی‌بوس‌ها نیستیم و تنها مسئولیت داخل مدارس را عهده داریم و مدیر مدرسه تنها به‌عنوان یک عضو برای پیوند میان دانش‌آموزان و دستگاه‌های مربوطه به‌منظور رفت‌وآمد آنها توسط سرویس مدارس اقدام می‌کند.
در همین حال وزیر آموزش و پرورش بر توسعه مجتمع‌های آموزشی تأکید دارد، ولی مدارس زیر مجموعه یک مجتمع آموزشی در بسیاری از مناطق کشور با فاصله نسبتا زیادی از هم قرار گرفته‌اند و حضور دانش‌آموزان از روستاهای اطراف در آنها مشکلاتی مانند آمد و شد به‌وجود آورده است.برای مثال در منطقه بشاگرد استان هرمزگان بین دبستان، مدرسه راهنمایی و دبیرستان که جزو یک مجتمع آموزشی محسوب می‌شوند ده‌ها کیلومتر فاصله است و عملا امکان حضور برای همه دانش‌آموزان روستاها در آنجا غیرممکن است. هم‌اکنون بسیاری از دانش‌آموزان کشور برای حضور در مجتمع‌های آموزشی، به‌ویژه مجتمع‌های شبانه‌روزی مسافت زیادی را طی می‌کنند و آموزش و پرورش برای سرویس ایاب و ذهاب آنها چاره‌‌اندیشی نکرده است.
مجتمع‌های آموزشی
براساس تعریف وزارت آموزش و پرورش مجتمع‌های روستاهایی به مراکزی گفته می‌شود که چندین مرکز آموزشی را در یک منطقه روستایی کشور متمرکز می‌کند تا از کمک‌های ویژه دولت برای محرومیت زدایی بهره‌مند شود.این مجتمع‌ها زیرنظر یک مدیر اداره می‌شود و راه‌اندازی مجتمع‌های آموزشی در روستاها ازجمله خدمات مهم آموزش و پرورش در سال‌های اخیر است که با این روش، مشکلات مدارس روستایی به حداقل رسیده و نظارت بر این مدارس افزایش یافته است.
پس از راه‌اندازی مجتمع‌های آموزشی روستایی، همه مدارس روستایی و عشایری در دوره‌های تحصیلی ابتدایی، راهنمایی و متوسطه به استثنای مدارس شبانه‌روزی، هنرستان‌های فنی و حرفه‌ای و کاردانش تحت پوشش این مجتمع‌ها قرار گرفتند. برخی کارشناسان مخالف ایجاد مجتمع‌های آموزشی، بر این نکته تأکید می‌کردند که این کار مشکلاتی مانند امکان‌پذیر نبودن سرکشی مداوم و مستمر مدیر به مدارس تحت پوشش به‌علت بعد مسافت،
نبود امکاناتی نظیر سرویس ایاب و ذهاب- که همه این موارد نیازمند بودجه و اعتبار است- قابلیت اجرایی ندارد زیرا امکانات و ملزومات خاص آن فراهم نشده است. البته مسئولان همواره از راه‌اندازی سرویس ایاب و ذهاب برای دانش‌آموزان این مجتمع‌ها سخن گفته‌اند.در بسیاری از مجتمع‌های آموزشی مشکل سرویس ایاب و ذهاب دانش‌آموزان و معلمان حل نشده است و کمبود بودجه این مشکلات را تشدید کرده است.
