صرفا برای بخش بازیافت شهری زیرساخت‌ها، مهم‌ترین محرک نیست بلکه مشارکت مردم و توریست‌های آن شهر نیزتعیین‌کننده هستند. در شهرها ابتدا باید فرهنگسازی در مدارس صورت گیرد و امیدوار به نسل یا نسل‌های آینده بود. زباله باید از مبدا تفکیک شود نه در مقصد؛ به‌طور مثال در خانه، مدرسه، محل کار، مراکز تفریحی و توریستی و هر مکانی در شهر. رسانه‌ها و شهرداری می‌توانند مکمل هم در این مسیر باشند. حفظ محیط‌زیست شهر باید مانند ارزش و وظیفه ملی باشد. این وظیفه ملی در ایران حفاظت از سواحل، جنگل‌ها و شهرهای زیست‌ناپذیر را به همراه دارد. با این روند محیط‌زیست شهر حفظ شده و موجب ایجاد اشتغال و همچنین تولید ثروت در بسیاری از شهرهای جهان می‌شود. گام‌های بسیاری در معماری معاصر جهان برای بهره‌گیری از زباله برداشته شده است ولی در ایران زبان هنر برای بازیافت زباله معنا و مفهومی ندارد؛ ارائه ایده‌هایی مانند میدان بازیافتی، مدرسه بازیافتی، پارک بازیافتی و... می‌تواند سبب حفظ محیط‌زیست و فراگیر شدن آن در ایران شود. شهری بدون آشغال در سطح خیابان و پیاده‌رو‌های آن شاید یکی از دغدغه‌های مسئولان باشد.
خانه‌های اسکان موقت مقاوم در برابر زلزله و توفان
شرکت بین‌المللی کامپوزیت‌های نوآوران (ICI)، در ساخت خانه‌هایی از مواد قابل بازیافت استفاده کرده که بسیار ارزان‌تر از سازه‌های متعارف هستند. این خانه‌ها پردوام و از لحاظ انرژی سودمند بوده و در برابر رطوبت، حشرات، پوسیدگی و قارچ مقاوم هستند. همچنین می‌توان آنها را به سادگی با استفاده از لوازم استاندارد در عرض 45دقیقه سر هم کرد. این شرکت برنده بخشی از مناقصه کنسرسیوم برای بازسازی و خانه‌سازی در کشور زلزله‌زده هائیتی است. این خانه‌ها بر پایه پنل‌های کامپوزیتی ساخته شده‌اند. از یک پلمب لاستیکی برای اتصال ساختار پلاستیکی به تیغه سیمانی که به‌عنوان پی ساختمان است استفاده شده و به ساختمان اجازه می‌دهد هنگام توفان و زمین‌لرزه به‌راحتی قابلیت جابه‌جایی و انعطاف داشته باشد. از اکو پوشش محافظ همچنین می‌توان به‌عنوان خانه‌های موقت برای افرادی که استطاعت خرید خانه را ندارند استفاده کرد. این خانه‌ها را می‌توان در ایران هم شبیه‌سازی کرد و از آنها بهره برد.
مبلمان شهری بازیافتی و تولید انرژی
شرکت سان‌ویند در نمایشگاه تکنولوژی‌ها در زمینه کاهش آلودگی و بازیافت لیون2012 توالتی ارائه کرده است که برای شرایط سخت آب و هوایی طراحی شده است، به‌ویژه در مکان‌هایی که امکان دسترسی به آب و برق وجود ندارد. این توالت می‌تواند پسماندهای انسان را به کمک نیروی باد و طی روندی نه چندان پیچیده تبدیل به سوخت کند. این فرایند با باز و بسته کردن در توالت آغاز می‌شود.
معبد بودایی وات تایلند با یک میلیون بطری شیشه‌ای!
راهبه‌های بودایی در استان سیساکات، با استفاده از یک میلیون بطری شیشه‌ای قابل بازیافت، معبد بزرگی با نام «وات پاماها چدی‌کائو» ساخته‌اند که به‌دلیل استفاده از بطری در دیوارها، سقف، دستشویی‌ها و حتی جایی که اجساد مردگان خود را می‌سوزانند، منحصر به فرد و دیدنی است اما نحوه چیدمان بطری‌ها نشان می‌دهد که این کار ثمره یک اقدام بی‌برنامه و اتفاقی نیست. تمامی بطری‌ها به رنگ سبز و قهوه‌ای به‌کار رفته در این معبد از سوی مردم و گردشگران، تأمین شده است. همچنین از درپوش‌های فلزی بطری‌ها برای خلق تصاویر مذهبی استفاده کرده‌اند. بیشتر از آنکه این بنای مذهبی به لحاظ استفاده از مواد بازیافتی مورد توجه گردشگران باشد، عظمت و بزرگی آن مایه حیرت گردشگران است. این بنا نخستین معبد بودایی با مواد قابل بازیافت است.
سطل آشغال‌های آینده و تولید انرژی
یک دستگاه بازیافت مواد پلاستیکی توسط ژاپن ابداع شده است که این مواد را به نفت خام تبدیل می‌کند. این دستگاه از یک سال پیش در کانادا مورد آزمایش قرار گرفته است. این دستگاه قادر به تبدیل 10کیلوگرم پلاستیک به 10 لیتر نفت در ساعت است و می‌تواند بدون وقفه کار کند. اجسام پلاستیکی خرد شده و به بخش‌های مختلف دستگاه هدایت می‌شوند. در این مرحله پلاستیک گرم شده، به مایع و سپس به گاز تبدیل می‌شود و در انتها گاز را سرد می‌کنند. اندی لرا، مدیر این طرح می‌گوید: «نمی‌توانستم تصور کنم دستگاهی بتواند ضایعات پلاستیکی را به شیوه‌ای بسیار به‌صرفه، به نفت تبدیل کند». تولیدات جنبی این دستگاه عبارت است از: کربن، دی‌اکسیدکربن و آب. مقدار دی‌اکسیدکربن تولیدشده در این دستگاه به اندازه بازدم چهار انسان است. الکتریسیته استفاده شده برای تولید هر لیتر نفت، معادل 10سنت است. پت مک انروی از شرکت «بازیافت پی و‌ام» می‌گوید: « این دستگاه هزینه‌های صرف‌شده برای ساختش را تأمین خواهد کرد. همچنین معتقدم که مشکل بزرگ‌تری را حل می‌کند و آن هم مشکل آلودگی ناشی از زباله‌های پلاستیکی است. هدف هر بازیافت‌کننده این است که این چرخه را ببندد».ماده‌ای که از دستگاه خارج می‌شود شامل گازوئیل، دیزل، نفت سفید و چند روغن سنگین است. می‌توان از محصول به‌دست آمده مستقیما در کوره‌هایی که با نفت کار می‌کنند استفاده کرد یا آن را تبدیل به ماده‌ای کرد که در خودروهای دیزلی بتوان مورد استفاده قرار داد.
پیاده‌رو تا آسفالت برای تصفیه هوای شهر!
به‌دلیل تراکم رفت‌وآمد وسایل نقلیه، آلودگی هوا و غلظت اکسید‌های نیتروژن در بیشتر شهرهای اروپایی، آلودگی هوا در این شهرها معمولا از حد مجاز بیشتر است. یک شرکت آلمانی راه‌حلی برای این مشکل یافته است؛ پیاده‌روهایی که هوا را از آلاینده‌ها تصفیه می‌کنند. این شرکت بلوک‌هایی برای کف پیاده‌رو‌ها می‌سازد که روی آنها با غشایی از ذرات نانو دی‌اکسید تیتانیوم پوشیده شده است. این ماده آلاینده‌های موتوری مانند اکسید‌های نیتروژن را با کمک نور خورشید از هوا جدا می‌کند. مراحل زدودن سموم آن هم برای محیط‌زیست بی‌ضرر است. بعد از تصفیه، سموم اکسید‌های نیتروژن، از طریق فاضلاب شهری به تصفیه خانه منتقل می‌شود. آزمایش‌ها نشان داده که سنگ‌ها کارایی خود را در طول زمان از دست نمی‌دهند. این شرکت درصدد ساختن آسفالتی با همین ویژگی است.
