مدیریت سینما، کمیته اصناف تشکیل داده که خانه سینمایی‌ها آن را قبول ندارند و جالب اینکه هر دو طرف دعوا می‌گویند باید با گفت‌وگو مشکلات را حل کرد. اما اینکه این اتفاق چرا نمی‌افتد و گفت‌وگویی صورت نمی‌گیرد سؤالی است که پاسخ روشن درباره آن وجود ندارد.سه‌سال از عمر مدیریت فعلی سینما سپری شده و حالا در نقطه‌ای به سر می‌بریم که هیچ‌کس از وضعیت سینما راضی نیست. وضعیت گیشه باوجود اکران امیدبخش فیلم عطاران همچنان در مرز هشداراست. مقایسه گیشه فیلم‌ها در بهار امسال با بهار سال90 نشان می‌دهد که در حالی با کاهش فروش مواجه بوده‌ایم که امسال بهای بلیت نیز گران‌تر شده است. اما حتی افزایش بهای بلیت هم نتوانسته افت فروش سه‌ماه اخیر سینماها را جبران کند و سینماها در فروش کلی، با حدود 9درصد کاهش نسبت به سال گذشته مواجه بوده‌اند. شاید اگر نیمی از انرژی‌ای که مدیریت سینما صرف دعواهای بیهوده کرده به مسائل اصلی سینما اختصاص می‌یافت الان وضعیت بسیار بهتری داشتیم. تضعیف اصناف و بخش خصوصی و رها کردن وضعیت اکران به حال خود، به همراه انبوهی از مشکلات دیگر، وضع سینما را به اینجا کشانده است.
آمارها می‌گویند که از اقبال مردم به سینما کاسته شده و رسانه‌های رقیب جای سینما را برای مخاطبان پر کرده‌اند. اغلب فیلم‌هایی که روی پرده می‌آیند فاقد جذابیت برای مخاطب هستند و به ندرت پیش می‌آید فیلمی توجه تماشاگر را به خود جلب کند. طبیعی است خروجی سینمایی که همه در آن به نوعی به جان هم افتاده‌اند، آشفته و مغشوش باشد. تماشاگر خسته‌ای که می‌خواهد دوساعت از اوقات فراغتش را در سینما بگذراند حق دارد با این فیلم‌ها و این وضعیت اکران شاکی باشد و حق دارد که سینما نرود و استمرار این اتفاق سینمای ایران را کاملا از مخاطب تهی خواهد کرد. سینمای ایران تا از درون به انسجام دست نیابد نمی‌تواند در مسیر تولید و اکران، روالی منطقی و درست را طی کند و فاصله‌اش هرروز از مردم بیشتر می‌شود. دیروز، هم حسین زندباف، رئیس‌کمیته اصناف و هم عبدالحسن برزیده، بر لزوم گفت‌وگو تأکید کردند ولی هردو سینماگر دوطیف مختلف، رسیدن به وحدت را در شرایط فعلی بسیار دشوار دانستند.
حضور دو طیف در تدوین اساسنامه سخت‌تر می‌شود
حسین زندباف گفت: باز هم می‌گویم که معتقد هستم اگر صنوف ثبت قانونی شوند بسیاری از مشکلاتی که امروز با آن روبه‌رو هستیم حل خواهند شد، چراکه آن زمان دیگر حتی وزارت ارشاد هم برای پیروی از نظرات صنوف مجاب می‌شود. رئیس کمیته ساماندهی صنوف سینمایی در گفت‌وگو با ایسنا، در پاسخ به سؤالی درباره تأکید وزارت ارشاد بر تعامل سینماگران از طیف‌های مختلف برای اصلاح اساسنامه خانه سینما یا تشکل جایگزین آن، اظهار کرد: به‌نظرم در این فضا که روزبه‌روز تحریک‌آمیزتر می‌شود و مسائل به‌نوعی لجبازی تبدیل شده، طبیعتاً ارتباط دو طیف با یکدیگر برای تدوین اساسنامه بسیار سخت خواهد بود.
وی ادامه داد: ما در این مدت که مشغول ساماندهی صنوف بودیم هر اقدامی که برای تعامل میان دو جریان کردیم با مشکلاتی روبه‌رو شدیم. دلیل ایجاد این مشکلات همین لجبازی‌هایی است که در اثر اظهارنظرهای مختلف روزبه‌روز بیشتر می‌شود. به‌نظرم اظهارنظرهایی که از دو سو شاهد آن هستیم، هر روز حرکت‌مان را در مسیری که در آن قرار داریم، سخت‌تر می‌کند.
رفع سوء تفاهم‌ها
عبدالحسن برزیده گفت: در مسئله خانه سینما نوعی تحکم وجود داشته که به موضوع لطمه زده است. قطعاً منظور از گفت‌وگو و شور و مشورت این نیست که یک طرف هرچه می‌گوید توسط طرف دیگر پذیرفته و اجرا شود. این کارگردان سینما در پاسخ به این پرسش که چه ترکیبی از سینماگران می‌تواند برای اصلاح اساسنامه خانه سینما و تشکل جایگزین آن تشکیل شود، اظهار کرد: مسائلی پیش آمده که به هرحال در جماعت هنرمند دلخوری‌هایی ایجاد کرده است و به‌نظرم دوستان ابتدا باید درصدد دلجویی از هنرمندان بربیایند. این نویسنده و کارگردان در بخش دیگری از سخنانش خاطرنشان کرد: بارها و بارها وارد فرایند گفت‌وگو شده‌ایم، پیشنهادهایی ارائه کرده‌ا‌یم و حتی هیأت مدیره خانه سینما پذیرفت که استعفا کند و انتخاباتی عادلانه برای هیأت مدیره جدید برگزار شود اما به نتیجه نرسید.
وی با یادآوری جلسه 9 نفر از سینماگران به همراه سردار کارگر (معاون اجتماعی ناجا) با وزیر ارشاد گفت: در جلسه‌ای که پیش از عید برگزار شد، با حسن نیت و برای حفظ شئونات و پایان‌یافتن حاشیه‌ها برای کشور پیشنهادهایی مطرح شد. در آن جلسه، پیشنهاد شد که هیأت مدیره خانه سینما استعفا کند، در خانه سینما باز شود و با انتخاباتی عادلانه هیأت مدیره جدید زمام امور را به دست بگیرد. این سینماگر درعین حال یادآور شد: درهرصورت گفت‌وگوها ادامه داشت تا اینکه نهایتاً قول داده شد از در که بیرون رفتند، مسائل را پیگیری کنند و از فردای آن روز مشکلات حل شود، در خانه سینما باز شود و ما هم بیانیه‌ای بدهیم تا سوء‌تفاهم‌ها را حل کنیم اما متأسفانه این موضوع تحقق نیافت. این است که به نتیجه‌بخش‌بودن گفت‌وگوها با توجه به شرایط سپری‌شده چندان امیدی نیست.
