این حقیقت که آمریکا به‌مدت چندین دهه به پابرجا ماندن دیکتاتوری‌های سرکوبگر در سراسر خاورمیانه کمک کرد، اجازه ورود را در بحث‌های مودبانه سیاسی امروز ندارد، چرا که می‌خواهند این نظام به همین شکل ادامه پیدا کند. آرون دیوید میلر که مشاور 6 وزیر خارجه بوده و اکنون محقق مرکز وودرو ویلسون است، مانند سیاستمداران دروغگو نیست.
وی از چشم‌انداز نگران‌کننده منقرض شدن دیکتاتورهای دست‌نشانده آمریکا در خاورمیانه می‌نالد. وی می‌گوید بسیاری از افراد بزرگ یا نه‌چندان بزرگی که آمریکا را وابسته خود کرده و مردم کشور خودشان را گروگان گرفته بودند، اکنون رفته‌اند یا در حال رفتن هستند. به اعتقاد وی، بهار عربی نظام سلطه آمریکا را بر منطقه تغییر می‌دهد.
میلر از حاکمان مطیع اقتدارگرا یاد می‌کند، یعنی آن روسای جمهور و پادشاهانی که آمریکا برای محافظت از منافع خود به آنان اتکا می‌کرد. وی می‌گوید آنان یاران ثابتی بودند، هر چند که همیشه دلپذیر نبودند، از جمله مبارک در مصر، ملک‌حسین در اردن، بن‌علی در تونس، علی عبدالله صالح در یمن، ملک فرمانبردار حسن دوم پادشاه مراکش، ملک فهد و عبدالله در عربستان سعودی. ساخت و پاخت آمریکا با این افراد فرمانبردار (وپسران، خویشاوندان و جانشینان آنان) زیبا نبود اما موضوع معلوم بود. در ازای همکاری آنان در جنگ، صلح، نفت و امنیت، ایالات متحده از آنان حمایت می‌کرد و بریز بپاش‌ها، نقض حقوق بشر، رفتار اقتدارگرایانه و اصلاحات دروغین آنان را نادیده می‌گرفت.
به‌رغم اینکه رخدادهای پارسال یقیناً پایه‌های رویکرد دیرینه آمریکا را به منطقه مهم خاورمیانه لرزانده است یعنی حفظ دیکتاتورهای بی‌رحم و مطیع در قدرت، این نظام هنوز ور نیفتاده است. تغییر، منطقه را فرا گرفته است و برخی کشورها در حال تغییر هستند اما نفوذ آمریکا همچنان به‌شدت برای سرکوب این تغییر به کار می‌رود و تا حد زیادی این امر موثر بوده است.
در یمن، علی عبدالله صالح دیکتاتور دوست آمریکا دیگر رئیس‌جمهور نیست. یمنی‌ها در بهمن ماه پارسال در انتخابات مورد حمایت آمریکا برای آغاز دوره انتقالی مورد نیاز برای خلع کردن رسمی صالح شرکت کردند و عبدربه منصور هادی معاون وی را که تنها اسم او روی ورقه رای‌گیری بود، برگزیدند.
براساس توافقی که با صالح صورت گرفت، وی از مصونیت کامل در قبال جنایاتی که زیر بلیت آمریکا مرتکب شده بود، برخوردار شد. اکنون کمک آمریکا برای تقویت هادی از سر گرفته شده است و در عوض آن، واشنگتن اجازه یافته است عملیات هواپیماهای بدون خلبان را با مصونیت گسترش دهد. بیشتر رفقای صالح همچنان در قدرت هستند و در ارتباط با آمریکا، هیچ‌چیز خاصی در دولت تغییر نکرده است. در مصر که گرانیگاه واقعی انقلاب‌های عربی است، هیأت حاکمه نظامی که در زمان حسنی مبارک دست‌نشانده آمریکا وجود داشت، هنوز بر کشور حکم می‌راند.
در بحرین، نظام سرکوبگر پادشاهی پس از یک سال اعتراض‌ها برای اصلاحات و قتل و شکنجه نظام‌مند همچنان از رهگذر پشتیبانی خاص دولت اوباما پابرجاست. بحرین میزبان ناوگان پنجم آمریکاست و واشنگتن آن را ابزاری ژئوپلیتیک در خلیج‌فارس می‌داند و می‌خواهد که در مقام سدی در برابر ایران عمل کند. از زمان به قدرت رسیدن دولت اوباما، 92 میلیون دلار به بحرین پرداخت شده و قرار است امسال و سال آینده22.4 میلیون دلار دیگر به این کشور داده شود.
دولت اوباما بی‌سر و صدا طرح فروش تسلیحات به ارزش 53 میلیون دلار به رژیم بحرین را پس از فشار بین‌المللی که باعث تعویق آن شد، به جریان انداخته است. حکومت‌های اقتدارگرا زیر بلیت آمریکا در این منطقه عبارتند از عربستان‌سعودی، عمان، امارات متحده عربی، کویت، قطر و اردن. روشن است که آمریکا هنوز بر هرگونه دمکراسی در خاورمیانه خیمه زده است. استبداد مورد حمایت آمریکا هنوز حاکم است.
