ناگفته پیداست که تاثیر چنین اتفاقاتی در وهله اول روی کدام بخش‌ها خواهد بود؛ فرهنگ، هنر و تفریحاتی که مردم برای زندگی روزانه‌شان در نظر می‌گیرند اما مشکل از جایی بیشتر شد که این طرح از 2جهت روی سینماهای ایران تاثیر گذاشت؛ یک بخش آن مستقیم و بخش دیگر به شکل غیرمستقیم بود؛ همانطور که امیرهوشنگ پاسبانیان، مدیر سینما استقلال، در این زمینه معتقد است: هدفمند کردن یارانه‌ها هم روی فروش سینماها تاثیر گذاشته و هم هزینه حامل‌های انرژی را بالا برده. وقتی گرانی روی زندگی مردم تاثیر می‌گذارد مردم تصمیم می‌گیرند از تفریحاتشان کم کنند و این مسئله روی فروش سینماها تاثیرگذار است.
متاسفانه از سوی دیگر فیلم‌هایی که از نوروز تا به حال اکران شده‌اند فیلم‌های خوبی نبوده اند که بتوانند مخاطب را جذب کنند و مردم از کیفیت غالب آثار ابراز نارضایتی دارند.از طرف دیگر به‌دلیل اینکه هزینه‌ها بالارفته مخاطب برای دیدن فیلم دست به انتخاب می‌زند و برای تماشای هر فیلمی به سینما نمی‌آید و وقت و هزینه صرف نمی‌کند و تمام این اتفاقات باعث کاهش مخاطب می‌شود.پاسبانیان در ادامه به این موضوع اشاره می‌کند که سینماهایی مانند استقلال به‌دلیل اینکه دولتی هستند و به نوعی مورد حمایت قرار می‌گیرند کمتر دچار مشکل می‌شوند اما سینماهایی که توسط بخش خصوصی اداره می‌شوند، با بالا رفتن هزینه‌های جاری و همینطور ریزش مخاطب، بیشتر تحت فشار قرار گرفته‌اند.
او همچنین افزود: با توجه به شرایط موجود خوشبختانه ما مجبور به تعدیل نیرو نشدیم چراکه همیشه نیروهایمان به تعدادی که نیاز بوده، استخدام شده‌اند اما مجموعه‌هایی مانند پردیس‌ها هستند که نیروهای زیادی را از ابتدای کار به استخدام خود درآورده و امروز دچار مشکل شده‌اند.
اول فیلم خوب، بعد سالن مجهز
یکی از مسائلی که سینماداران در موردش متفق‌القول هستند و از آن ابراز نارضایتی می‌کنند کمبود فیلم خوب برای اکران است. این دسته از افراد یکی از مهم‌ترین علل کاهش مخاطب را نبودن آثار خوب سینمایی می‌دانند نه کمبود سالن‌های مجهز در سطح شهر. پاسبانیان در پاسخ به این سؤال که آیا تجهیز و ساخت سالن‌های مجهز می‌تواند به وضعیت نگران‌کننده سینمای ایران جانی تازه ببخشد یا خیر، می‌گوید: من با تجهیز سالن‌های سینما موافقم اما فکر می‌کنم تنها سالن تعیین‌کننده نیست تا تعداد مخاطب افزایش یابد. سالن خوب، فیلم خوب هم می‌خواهد. زمانی که فیلم خوب اکران می‌شود مخاطب سعی‌اش بر این است که از بین سالن‌های موجود آنجایی را انتخاب کند که کیفیت بالاتری دارد ولی وقتی فیلم‌های ضعیف اکران می‌شوند مخاطب اصلا دنبال انتخاب فیلم نیست و به تبع آن به‌دنبال این هم نیست که بداند کدام سالن بهتر است. به عقیده من آنچه در درجه اول تاثیر دارد فیلم خوب و بعد سالن مجهز است.مدیر سینما استقلال در ادامه توضیحاتش به وضعیت پردیس‌های سینمایی در این زمینه اشاره کرد و گفت: وقتی در مجموعه‌ای 2فیلم خوب در کنار 3فیلم ضعیف وجود داشته باشد طبیعتا آن دو فیلم قوی جبران کم کاری 3 فیلم دیگر را می‌کند و ممکن است مخاطبی که برای دیدن آن دو فیلم می‌آید ترغیب شود تا فیلم‌های دیگر را هم ببیند، ولی وقتی فیلم خوب وجود نداشته باشد اصلا کسی به سینما مراجعه نمی‌کند و رکود پیش می‌آید. در حال حاضر آمار فروش سینماهای ما که تک سالنه هستیم نسبت به پردیس‌ها در وضعیت بهتری قرار دارد چون سعی می‌کنیم با وسواس بیشتری فیلم‌ها را انتخاب کنیم. با توجه به این شرایط فکر می‌کنم به سینماهای تک سالنه فشار کمتری وارد می‌شود چراکه تنها یک سالن دارند و نیروی کاریشان هم کمتر است و از آن سو هزینه آب و برق کمتری نیز می‌پردازند اما پردیس‌هایی که فرضا 5سالن دارند، طبیعتا دارای 5آپارات هم هستند و هر کدامشان تأسیسات جداگانه‌ای می‌خواهد که تمام اینها هزینه براست.
پردیس‌ها صرفه اقتصادی بیشتری دارند
از همان ابتدا که پردیس‌های سینمایی کارشان را در پایتخت شروع کردند آینده خوبی برایشان قابل پیش‌بینی بود. سالن‌های نمایش مجهز در کنار معماری جذاب و بدیعی که وجود داشت، این میل را در مردم به وجود می‌آورد که برای یک‌بار هم که شده سری به یکی از آنها بزنند و فیلمی را در آن تماشا کنند. البته تمام جذابیت پردیس‌های سینمایی به اینجا ختم نمی‌شود و بخش تجاری که در این مجموعه‌ها آغاز به کار کرده، دلیل دیگری می‌شود تا مردم راهی این مراکز شوند؛ اتفاقی که می‌تواند تا حدی جبران‌کننده شرایط نامناسب اکران و استقبال مخاطب از فیلم‌ها نیز باشد. حال سؤال ما اینجاست که اگر قرار است به تعداد سالن‌های نمایش در ایران افزوده شود بهتر است این کار با ساخت پردیس‌های سینمایی صورت گیرد یا با ساخت سینماهای تک‌سالنه؛ البته با در نظر گرفتن اینکه قبل از هر چیز آثار سینمایی قابل قبولی ساخته شوند.پاسبانیان با در نظر گرفتن تجربه پشت سرگذاشته شده این سال‌ها معتقد است: ساخت سالن درهر دوحالت آن خوب است اما از آنجا که پردیس‌ها چند منظوره هستند و از بخش‌های تجاری هم برخوردارند، این قسمت‌ها می‌توانند جبران‌کننده کمبودهای قسمت‌های فرهنگی هم باشند و اگر سینماها فروش بالایی نداشتند بخش تجاری به نوعی جبران این کمبود شود و با سودآوری خود بتواند پاسخگوی هزینه‌ها باشد. وقتی مردم برای خرید به مرکزی می‌روند که در آن سالن‌های سینمایی هم وجود دارد ممکن است ترغیب شوند و در کنار خرید برای تماشای فیلم هم به آن سالن‌ها مراجعه کنند.
مدیر سینما استقلال در پایان صحبت‌هایش به تفاوت و آزادی عمل پردیس‌های سینمایی با سینماهای تک‌سالنه اشاره کرد و گفت: پردیس‌های سینمایی به نسبت ما آزادی عمل بیشتری دارند به‌دلیل اینکه می‌توانند به راحتی فیلم‌ها را بین سالن‌هایشان جابه جا کنند اما مثلا سینما استقلال که سرگروه است وقتی قرارداد می‌بندد که فیلمی را فرضا 8 هفته اکران کند، آن فیلم چه مخاطب داشته باشد چه نداشته باشد باید آن را نمایش دهد و این اجازه را به ما نمی‌دهند که اگر فیلمی مخاطبش کم بود از فیلم دیگری هم استفاده کنیم ولی پردیس‌ها این مشکلات را ندارند. مثلا سینما آزادی امروز فیلمی را که من سرگروهش هستم در سالن اصلی خود اکران می‌کند درصورتی که طبق آیین‌نامه این کار خلاف است یا مثلا وقتی در ایام تعطیلات می‌بینند اثری مخاطبش زیاد است، فیلمی را که خودشان سرگروه هستند، نمایش نمی‌دهند و آن اثر را که متعلق به سرگروه دیگری است، در سالن اصلی‌شان اکران می‌کنند. از این جهت پردیس‌ها آزادی عمل بیشتری دارند و ما که نمی‌توانیم این کار را انجام دهیم به نوعی در فشار کاری بیشتری قرار گرفته‌ایم.
