به گزارش دفتر اطلاع‌رسانی مرکز پژوهشها، دفتر مطالعات فرهنگی این مرکز با بررسی اعتبارات دستگاه‌های فعال در زمینه تبلیغات اسلامی و امور دینی، تصریح کرد که افزایش اعتبارات بعضی از دستگاه‌ها با توجه به عملکرد گذشته آنها با ضوابط بودجه‌ریزی عملیاتی همخوانی ندارد و به عنوان مثال سازمان حج و زیارت که در سال 1384 برنامه اعزام زائران حج تمتع و عمره مفرده و عتبات عالیات را با هزینه‌ای کمتر از چهار میلیارد ریال انجام می‌داد، در لایحه بودجه 1386 برای اعزام همان تعداد زائر بیش از 5/2 برابر سال قبل اعتبار خواسته است و این در حالی است که از سال 1384 موسسه فرهنگی سعادت وابسته به سازمان حج و زیارت، عهده‌دار انجام عملیات عمره مفرده و زیارت عتبات عالیات بوده اما تاکنون در مورد میزان درآمدهای حاصله گزارشی ارائه نداده است و عدم پیش‌بینی درآمد برای این بخش در لایحه بودجه 1386 سئوالات بیشتری را مطرح می‌کند زیرا با توجه به عملکرد نامناسب بعضی از کاروانهای اعزامی به عمره مفرده، حج تمتع و ارائه خدمات نامطلوب مانند غذای باکیفیت پایین و منازل ارزان‌قیمت که اعتراض جمعی از زائران را به دنبال داشته است، باید بر چگونگی اجرای عملیات حج، نظارت دقیق‌تری اعمال شود.
مرکز پژوهشها در بخش دیگری از بررسی خود اقدامات دولت در زمینه ساماندهی تشکیلاتی و اداری از طریق حذف و اضافه ردیف‌های بودجه را از نقاط قوت و مثبت لایحه بودجه سال 1386 ذکر کرد و افزود: هر کدام از زیرمجموعه‌های دستگاه‌های دارای ردیف اعتباری باید اعتبار خود را نه به صورت مستقل، بلکه از سازمان مادر خود دریافت کند و در مورد نحوه مصرف آن نیز پاسخگو باشند که با وجود تلاشهای به عمل آمده هنوز برخی از مراکز فرهنگی نظیر مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی و مجمع جهانی اهل بیت که هر دو زیرمجموعه سازمان فرهنگ و ارتباطات هستند، ردیف اعتباری جداگانه‌ای دارند و این نکته در مورد حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی نیز صدق می‌کند.
در بخش دیگری از این بررسی آمده است: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در برنامه 30272 به ازای حمایت از هر عنوان موسیقی (جمعا 560 عنوان) تقاضای 92 میلیون ریال اعتبار کرده و این در حالی است که حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی برای حمایت از 3 عنوان موسیقی تولیدشده در هر مورد تقاضای یک میلیارد و 920 میلیون ریال اعتبار کرده است که این اختلاف میان دیگر برنامه‌های این دو سازمان نیز به چشم می‌خورد.
این مرکز افزود: گفته می‌شود که حوزه هنری کار تولید کالاهای فرهنگی انجام می‌دهد و به همین دلیل هزینه‌های آن بالاست که در این صورت این سئوال مطرح می‌شود که اگر حوزه هنری به عنوان یک موسسه غیردولتی نمی‌تواند کالاهای فرهنگی مشخصی تولید کند که از محل فروش آن هزینه‌هایش را جبران نماید، چه اصراری به تولید این گونه کالاها دارد؟
