پول تو جیبی، اولین ابزار مدیریت مالی

به این شکل که فرد یاد می‌گیرد چگونه با پول رفتار کند، چه‌طور هوس­‌های خودش را کنترل کند و چه‌طور پس‌انداز کند. مثلاً وقتی پدر و مادر از فرزندشان بخواهند تا از پول توجیبی­‌اش هزینه لوازم جدیدی را که می‌­خواهد فراهم کند، به طور غیرمستقیم کنترل هیجان را به او آموزش می‌­دهند؛ یعنی نوجوان یاد می­‌گیرد برای داشتن یک چیز باارزش، نیازها و هوس­‌های بی‌­ارزشش را سرکوب کند.

تبلیغات گسترده‌تر پول توجیبی بیشتر

طبق آمار سال 2003، در فرانسه60 درصد و در آلمان 80 درصد پدر و مادرها به بچه‌ها پول توجیبی می‌دهند. از زمانی که دنیای تبلیغات گسترده‌­تر شده، نیاز به پول توجیبی هم بیشتر شده، چون بچه­‌ها خواستار کالاهایی هستند که در رسانه‌­ها تبلیغ می‌شود. مقداری از دزدی­‌هـــایی که نوجوانان انجام می‌­دهند نیز به همین دلیل است.

 همین­‌جاست که پدر و مادر می‌­توانند به نوجوان بگویند این مقدار در ماه سهم توست و تو می‌­توانی با جمع کردن این پول تاحدودی به خواسته­‌هایت برسی. اما در بیشتر کشورهای دنیا، کودکان و نوجوانان شده­‌اند هدف تبلیغات و آگهی‌­ها. پدر و مادر هم فکر می­‌کنند اگر آن کالاها را برای فرزندشان نخرند، پدر و مادر خوبی نیستند. اما در این­ حالت، همه آنها بازنده‌اند و تنها طرفی که سود می‌­برد بازار فروش است.

البته این در حالی است که وضعیت تعداد زیادی از بچه‌ها کاملاً متفاوت است. طبق آمار، نزدیک به 300 میلیون کودک در دنیا مشغول انجام کارهای خشن و ناسالم با دستمزد کم هستند. برای این عده پول­ توجیبی اصلاً معنا ندارد. آن­ها مدرسه نمی­‌روند و از تحصیل هم بی­‌بهره‌­اند.

تلاش، یادگیری، موفقیت

مسئله این است که پدر و مادر یا محیط، نیازهای نوجوان را در چه چیز می­‌بینند. نوجوانی که برای خواسته­‌های­ش زحمت بکشد، ممکن است روزی به آنها برسد و به خاطر تلاشش آدم بسیار موفقی شود. اما آن نوجوانی که همه چیز داشته و چه بسا قبل از این­‌که نیازی را بیان کند آن را در قالب هدایای روز تولد و.. به‌­دست آورده، احتمال این­‌که یاد بگیرد با زحمت پول دربیاورد بسیار کم است.